Ode aan het lopen

Sinds vrijdag loop je dan echt los, sinds die dag ga je regelmatig van de tafel naar de keuken, van de salontafel naar de bank in losse pasjes. Sinds je dat kan hoor ik je niet meer zo gefrustreerd en verveel piepen om alles wat niet wil, of wat je nog niet kan, dus ik denk dat het los lopen je dwars zat. Nou je kan het en hoe. Vanmiddag was je op het balkon aan het spelen met de bal en je passen gingen ineens wel heel vlug, alsof je meteen ook nog eens wou rennen achter die bal aan in plaats van lopen. Meisje toch, leer eerst maar goed lopen! J We zijn hartstikke trots op je en papa houdt zijn hart vast als hij jou weer heen en weer ziet wiebelen, voornamelijk als je op de tegels loopt. Na een aantal passen gaat dat kontje van je naar voor en achter en boem….daar zit je dan op je billen om meteen weer op te gaan staan en door te gaan. Zelfs met een grote bal in je handen kan je al lopen, maar als je die dan wegrold naar papa of mama toe dan wil je toch weer snel houvast zoeken aan de muur, grapjas!

Vanmiddag had mama je een te grote broek aan gedaan, want hij was zo mooi. Helaas zakte die steeds van je billen af, dus deed ik hem je uit om er elastiek in te naaien en een vreugdekreten dat ik ineens tijdens dat lopen van je hoorde. Het leek wel alsof je met nog meer enthousiasme het lopen aan het oefenen was. Volgens mij werd je blij van die blote benen onder je lijfje, dat die je zo vooruit hielpen. Grappige meid!