Geboren onze...

Dochter!

Nora Elise

En dit is het geboorteverhaal:

Zo rond half twaalf vertrokken we richting bed, maar slapen lukte me niet zo. Vooral doordat ik lag na te denken over wat ik nog allemaal wil en moet doen. Zo rond twaalven heb ik wat pijn in mijn bekken en ik denk dat het wel over gaat door anders te gaan liggen. Maar dan lijkt er toch een soort patroon te ontstaan in de pijn. Ik besluit eruit te gaan zodat mijn mannetje nog even kan slapen, want tsja het zal wel niks zijn en hij moet morgen wel werken.
Nou ik ben er nog niet uit of ik krijg ineens een weeen, niet normaal. Ik zeg nog: wow als dit voorweeen zijn, ga ik het niet trekken. Nog geen 5 minuten later kan ik al niet meer staan of zitten van de pijn. Normaal ademen zoals geleerd bij de yoga zit er ook niet in. We gaan timen. Wat blijkt al snel: de wee duurt ruim een minuut en de tijd ertussen nog niet eens een minuut. We bellen de verloskundige die vrij snel op de stoep staat. Ze wilde eigenlijk eerst mij aan de telefoon, maar toen ze mij op de achtergrond hoorde zei ze meteen: ik weet genoeg ik kom eraan.
Als de verloskundige er is blijkt dat ik al 9 (!) cm ontsluiting heb!
Snel snel wordt alles verder klaar gelegd en voor iedereen (inclusief de kraamzorg die er inmiddels is) klaar staat: roep ik: 'Het moet er nu uit', De persweeen zijn begonnen. Echter de pijn lijkt minder te worden, zelfs zo dat ik niet eens meer weet wanneer ik nu daadwerkelijk moet persen. Ik begin een soort paniek te voelen, alles gaat veel te snel.
De verloskundige loodst me er doorheen en uiteindelijk na 70 minuten persen word ik ingeknipt, wat voelt als een opluchting in deze situatie.
En dan komt daar ineens onze dochter tevoorschijn! Ze ligt op mijn buik en nadat ik heb gevraagd: 'wat is het?' kan ik dus vertellen dat ZE Nora Elise heet.
Welkom op de wereld lieve kleine meid.