VK; Fontys

Vandaag gewoon werken maar eerder klaar om naar Fontys Hogescholen te gaan. Een flink gehaast en nog aardig wat gedaan op mn werk en thuis ook nog. Maar gehaald. Kwamen net op tijd aan bij de echo. We waren om 17.30 uur aan de beurt net als heel veel anderen. Er stonden 5 of 6 stoelen in een klaslokaal met echoapparatuur. Per stoel waren er 2 of 3 studenten en er liepen twee leerkrachten rond. Ze gingen na zich te hebben voorgesteld meteen onderling in overleg om de cursor te zoeken op het echoapparaat zodat ze ook wat konden aanwijzen. Die werd niet gevonden maar er was wel wat anders om mee aan te wijzen. Begonnen werd met het hoofdje en de dames hadden ze;f ook de ene ooh, na de andere aah… Grappig. Een van de dames wilde ook echt VK worden. De andere twee liever … tja hoe heet dat ook alweer. Zij zouden ook na 6 lessen stoppen met de echocursus. Helaas leek op elk scherm om ons heen meer te zien dan bij ons. Hoewel duidelijk was aangegeven kwam er verschillende keren het deel tussen de benen voorbij. En om eerlijk te zijn… ik denk daar wat te hebben gezien. Maar goed. Ik zeg niets. Ze dames en mijn schoonzus zeiden alle vier dat ze geen idee hadden wat het was. Ze hebben met moeite de maag en de blaas gevonden. Op mijn aanwijzingen kwamen ook de nieren voor de dag en later werd per toeval een plaatje van opzij gemaakt met daarop de ruggenwervel en het borstbeen. Daartussen het middenrif mooi zichtbaar. Helaas kreeg ik dat de dames niet uitgelegd. Schoonzus beaamde mijn bevindingen. Tot slot nog even een mooi plaatje van de aorta en de ven… ader. Dat werd bevestigd door de leerkracht en nog een keer duidelijk in beeld gebracht. Snel een paar fotootjes geschoten door de juf en toen mochten de leerlingen weer verder. Denk dat ik wel 55 minuten gelegen heb daar. Niet heel bijzonder om te zien aar wel een mooie ervaring geweest. Wat wel in mn geheugen staat was dat vuistje dat ze in beeld brachten. Bijna niemand heeft dat zo mooi kunnen laten zien. En toen, 1, 2, 3! Bam! Weg daar, dat ding! Zal hij/zij gedacht hebben. Stompte zo tegen de echokop aan. Haha. Alleen…  last but not least wel erg jammer dat mn mannetje er van uit ging dat ik wel wist dat hij niet mee ging en dus niets vermoedend een half uur voor vertrek poeslief vroeg hoe mijn plannen waren… Nou, dat jij mee gaat! Maar nee. Mijn SMSjes van afgelopen dagen waren niet duidelijk genoeg “Ga jij aub mee morgen?” om te snappen dat ik nog niet op de hoogte was.” Toevallig” stond er deze dag ook niets in zijn agenda dus ik helemaal in mn nopjes want hij zou mij gaan verrassen… Ja dat deed hij. Helaas. Even later wel een echt onwijs lief SMSje gehad en toch een bijzondere avond, met mn schoonzus samen.