Het gaat rap!! + fotos
Zo dames hier weer is een blogje vanuit huize den Bosch. Met Kayla gaat het goed... nee wacht met Kayla gaat het echt super goed!!!! Ze is een echte dreumes aan het worden en een echte meid. Ze geniet van de kleine dingen maar groeit zodanig dat ze ook steeds meer van de grote dingen kan genieten. Ik daarintegen moet erg wennen... Een jaar lang had ik een ziek kind... nee wacht een ernstig ziek kind... en nu is daar niets meer van te merken. Ja ze moet elke dag haar medicijnen krijgen, en regelmatig nog het bloed laten prikken maar meer ook niet. Het is genieten maar het is ook nog steeds verwerken van alle heftig heid wat wij hebben meegemaakt, alle emoties die zo heftig waren en zo zwaar waren die moeten er nog steeds uit en dat is regelmatig nog te merken tussen mij en lief.
2 weken terug werd Kayla ziek... ze kreeg hoge koorts gedurende de nacht en dan is het toch Groningen bellen. Omdat Kayla door haar medicatie gevoeliger is voor een bacterieel ontsteking zoals een longontsteking of galwegontsteking moet je toch even met haar naar het ziekenhuis al is het 2 uur in de nacht. Wij werden al opgewacht op de eerste hulp in het AMC. Een kinderarts heeft haar bekeken maar had het idee dat zij gewoon een fikse griepvirus had en dat idee hadden ik en lief ook. Wij mochten naar huis maar wel de volgende dag even na laten kijken door haar eigen MDL arts. 4 uur waren wij thuis en om 6 uur ging mijn wekker om naar het werk te gaan. Om 9 uur belde lief dat zij nog steeds koorts had en dus weer met haar naar het AMC ging. Dokter Koot wachte hem al op en keek haar helemaal na. Ook zijn bevindingen waren een fikse griepvirus en dus mocht zij mee naar huis onder de afspraak dat als haar temp over de 39,5 zou stijgen wij contact zouden nemen. Sávonds 39,6 en ik zag een opname al hangen... gebeld maar omdat Kayla nog helder was en nog wilde drinken mochten wij het nog even aankijken. Elk 2 uur heb ik haar wakker gemaakt om te laten drinken en te tempen... en gelukkig de temp zakte en in de ochtend was het 36,5. Dit was de allereerste keer dat Kayla ziek in haar eigen bedje mocht blijven. De eerste keer dat ik en lief voor onze zieke dochter mochten zorgen zonder dat wij een zuster hoefden te bellen, of een infuus hoefden te laten prikken... hoe sneu het ook was voor haar voor ons was het heerlijk.
Afgelopen vrijdag hebben wij weer leverwaardes binnen gekregen en ze waren super mooi... net zo mooi als jou leverwaardes zijn als jij ze liet nakijken. Dus wij hoeven pas weer 27 juni bloed te prikken. Heerlijk!
Ook is zij qua ontwikkeling erg vooruit gegaan. Ze kruipt/billenschuift door het hele huis. Eet zelfstandig en doet dat nog best netjes ook, en tegenwoordig gaat madam zelfstandig staan! Ze gaat zo rap dat ik me begin af te vragen hoe het zal zijn als zij om mij heen rent... Ik ben zo gewend dat mijn dochter blijft zitten waar ik haar heb neergezet en dat ik alles voor haar moet pakken en haar constant moet zien te vermaken... maar dat is nu al niet meer... ze gaat waar ze heen wil en binnenkort rent ze er naartoe en kan ze alles pakken wat ze wil... ik verwacht dat ze daarna gaat praten en ineens dingetjes gaat zeggen, vertellen, maar mij ook tegenspreken zoals een echte dreumesje dat kan... pffff het gaat zo snel en dat terwijl het voorheen zo langzaam ging en de gedachten van deze tijd er niet eens mochten zijn omdat die er mischien nooit zouden komen... en poef ze zijn er ongeloofelijk.
Tussen mij en Lief schommelt het nog steeds... wij hebben duidelijk last van een nawee van alle heftige gebeurtenissen en soms vraag ik mij af of onze relatie het nog wel aankan. We hebben vaak ruzie.. zijn allebei moe en regelmatig even onze pad kwijt... gelukkig tot nu toe vinden we ons pad weer en brengt dat ons weer bij elkaar.. maar makkelijk is het niet.
In sept krijgt Kayla haar eerste APK. Dan wordt er een biopt gedaan, een echo, ct scan, 24 uurs urine en veel bloedonderzoeken... weer een opname in Groningen en dat terwijl het nu zo goed gaat met haar. Wij balen daar enorm van maar weten ook dat het moet. Als alles goed is uit de APK dan kunnen wij met nog meer rust naar de toekomst kijken maar op dit moment hoe dichter bij sept komt hoe kribbiger wij worden en dat is zwaar.
uiteindelijk zijn wij sterk genoeg en houden wij voldoende van elkaar om dit gezin compleet te houden en daar knokken wij hard voor.... Kayla is onze drijfspeer die ons laat zien hoe hard, kort het leven kan zijn, maar ook hoe mooi en geweldig het kan zijn als je je beste beentje voor zet.... dus dat doen we wij volgen haar en onze paden kruizen aan alle kanten :)
reacties (0)