Ga weg kriebels ga weg.... jullie zijn best welkom maar niet nu!
Tja de kriebels zijn er en hoe.... ik wil ze helemaal niet hebben maar ze zijn er wel. Ik zit hier op mijn werk me al uren te vervelen... het is Zondag en meer dan aanwezig zijn hoef ik niet te doen. Al mijn BB dinnetjes zijn lekker vrij en met de gezinnen het 1 en ander doen en dus is er niemand om mee te kletsen.... Uit verveling ga ik BB maar is uitspitten... Blogs lezen en polls, V&A... tja leuk en ik kom er de tijd mee door maar ja het gaat natuurlijk allemaal over zwanger worden, zwanger zijn, bevallingen, babys etc.... En dan houd je het toch niet tegen he... dat gevoel die we denk ik allemaal wel kennen... oooohhh ik wil zo graag een kindje, nog een kindje, nog een keer zwanger zijn zelfs nog een keer bevallen terwijl ik weet van de eerste keer dat dat laatste helemaal niet leuk is! En toch toch wil ik zelfs dat laatste zoooo graag weer doen.
Het is iets langer dan een half jaar geleden dat Kayla en ik onder de mes zijn gegaan. Dat Kayla van een ernstig ziek kindje die stervende was weer nieuw leven kreeg, een nieuwe kleur en ziek zijn verleden tijd zou gaan worden. Nou is ze tussendoor wel ziek geweest net als alle kindjes en ja met haar vraagt dat nog wel de nodige aandacht maar eigenlijk als ik zo terugkijk en naar de situatie nu gaat het ( ik zeg dit voorzichtig ) heel goed met haar, eigenlijk gaat het al goed met haar sinds wij thuis zijn uit het ziekenhuis.... En zeker nu zij zichzelf kan voortbewegen en vermaken, zichzelf duidelijk kan maken naar ons toe, elke dag groeit qua lichaam maar ook karakter genieten wij van haar als nooit tevoren. Het is alsof de zwaarte en pijn van haar eerste levensjaar verdwijnen... af en toe zweeft er weer even een herrinering, of een korte gevoel van hoe het toen was maar dat verdwijnt net zo snel als dat het op kwam zetten.
En dan gaat nu mijn hoofd tollen. Als Kayla niet ziek had geweest had dit wel de periode geweest dat ik en lief waarschijnlijk plannen zouden gaan maken voor een tweede kindje. Wij zeiden altijd dat we het leuk zouden vinden dat als Kayla net iets ouder is dan 2 dat zij dan een broertje of zusje erbij zou krijgen. Maar ja Kayla was wel ziek en alles is anders verlopen dan hoe we het ons hadden voorgesteld. Wij hebben niet intense kunnen genieten van haar... nee wij moesten haar verplegen en zakelijk naar haar kijken omdat de kans dat zij het niet zou halen vele malen groter was dan dat ze dat wel zou doen. Dus dat genieten mogen wij nu pas toelaten en ook nu pas is daar ruimte voor... en daar moeten wij natuurlijk eerst enorm gebruik van maken.
Al bij al... de kriebels zijn er ... en ze zijn heftig... maar ik stop ze weg... eerst Kayla en dan de rest.... voor haar heb ik geknokt... voor de dagen, weken, maanden die wij nu hebben daar heb ik ruim een jaar alleen maar van kunnen dromen en ze zijn nu werkelijkheid... we mogen naar een toekomst kijken... en in de toekomst zie ik een tweede kindje... ergens in de toekomst mogen de kriebels omhoog komen.... maar ze zullen toch echt even moeten wachten
Liefs Freya
reacties (0)