Eerste checkup in het AMC

Hoi ladies,

Nou gisteren hadden wij onze eerste checkup in het AMC bij de maag, darm, lever arts.

Eerst werd zij gewogen wat best spannend was gezien het erg belangrijk is dat zij aankomt omdat zij zo was afgevallen door de operatie en RS virus. Ook heeft zij andere voeding en eten is een heel karwei! Maar gelukkig zij is in totaal 3 ons aangekomen sinds wij uit het ziekenhuis zijn dus dat was goed nieuws. In de lengte is zij ook gegroeid ook goed nieuws :)

Daarna gesprek met de arts. Hij vond haar er best goed uitzien. Nog wel geel maar lekker levendig en een gezonde toet! We hebben de medicatie etc besproken en haar antibiotica is verhoogd maar dat is normaal hoe ouder zij wordt hoe meer zij moet hebben. Hij heeft haar buik bekeken en even gevoeld. Hij voelt dan om te kijken of hij de milt voelt. Zodra de lever het bloed niet meer kan verdragen dan neemt de milt het vaak over waardoor de milt groeit. Dus als hij de milt voelt dan is het niet goed .... maar gelukkig die voelde hij niet en hij was erg positief. Natuurlijk is het altijd afwachten wat er uit de bloedwaardes komen.

Toen bloed prikken och arme kind mijn hart breekt elke keer. Zij was moe en hongerig en er was al zoveel aan haar getrokken maar het moest.... 5 buisjes vol!

S'avonds werden wij gebeld over de uitslag.... geen goed nieuws maar ook geen slecht nieuws. De waardes zijn niet gedaald .... maar ook niet gestegen! Alleen de billirubine gehalte is ietsjes gestegen. Zolang de waardes niet erger worden is er nog niets aan de hand. Maar hieruit blijkt wel dat haar lever een zodanige klap heeft gehad dat het zichzelf waarschijnlijk niet meer kan helen.... dus waarschijnlijk blijft het zo totdat het slechter wordt en mijn gevoel zegt dat dat niet lang zal duren.

Al bij al best heftig weer wat natuurlijk ook weer allerlei emoties oproept. Ik kan niet meer met een gelukkig gevoel naar de fotos kijken waarop ik zwanger ben.... ik voel me dan leeg en het gevoel alsof ik heb gefaald. Zij groeide in mij...... in mijn lijf is het fout gegaan... en ik maar klagen over die dikke buik en me pijnlijke rib... zonder ook maar een gevoel te hebben dat het ook allemaal fout kon gaan.... Dit wilde ik zo graag ik wilde zo graag een kind.... dan voel ik me weer egoistisch want kijk wat er is gebeurd... mijn kind die ik zo graag wilde zal altijd een zorg hebben.... zal nog zwaardere dagen tegemoet gaan dan dat zij al heeft gehad zij voelt zij is ziek zij heeft pijn... en ik tja ik sta erbij en kijk ernaar want meer kan ik niet doen.

Ik word ook boos... boos op de hele wereld!!! En dit is voor jullie natuurlijk niet leuk te lezen... het is een emotie die komt en gaat en totaal nergens op slaat maar het is wat ik voel.... waarom overkomt mij dit! Vanaf dag 1 dat ik wist dat ik zwanger was stopte ik met roken, heb ik geen druppel alcohol meer gedronken, geen rauw vlees, geen drop niks.... ik heb me overal keurig aan gehouden en ik heb een ernstig ziek kindje... terwijl ik mensen om mij heen zie die pakje na pakje wegpaft tijdens de zwangerschap die zich helemaal niet houden aan de regeltjes en die hebben gezonde kindjes!!!!

Ik wens dit niemand toe maar het voelt zooooo oneerlijk het maakt me boos, verdrietig maar ja dan kijk ik maar naar Kayla die nog steeds naar mij lacht en probeert te praten en dan denk ik ach ik zou je voor geen goud inruilen.... ziek of niet jij bent van mij en ik hou van je!!!

xxx Maureen