CB, zo kan het dus óók!

Afgelopen maandag weer bij het CB geweest.
Ja, dat is al wat daagjes geleden, maar we hebben even een hobbeltje gehad deze week, en toen deed internet het thuis niet meer, waardoor ik op mijn werk één en ander heb zitten tikken (oh-oh-oh...).
En tóch wil ik dit verhaal nog even kwijt.

Al vanaf het eerste contact met het CB heb ik er eigenlijk nooit problemen mee gehad. Ze zitten lekker om de hoek, ik mag langskomen wanneer ik wil met vragen of om even te meten en wegen, en ze hebben me nooit hun mening opgedrongen.
Nu hebben wij ook wel een zeer voorspoedig groeiend en ontwikkelend jongetje, dus zijn er nauwelijks vuiltjes aan de lucht waar ze commentaar op zouden kúnnen geven, dus het zou best anders kunnen zijn als dat niet zo zou zijn, maar vooralsnog hebben wij er geen problemen mee.

Toen ik vorige week begon met het bijt- en weigerdrama, heb ik ze gebeld om een vraag te stellen aan hun lactatiekundige. En werd toen teruggebeld door onze vaste verpleegkundige, die ook lactatiekundige is.
Ze nam duidelijk de tijd voor me, gaf antwoord op mijn vragen en probeerde me gerust te stellen. En wist dat we maandag langs zouden komen, dus zei het fijn te vinden dan te horen hoe het zou gaan.
Echt een fijne vrouw! Zo iemand die meedenkt, in plaats van meningen oplegt. Heerlijk!
Dus toen we maandag bij haar waren was het eigenlijk gewoon een soort van gezellig. Ik kon mijn vragen en opmerkingen kwijt, Jort is nog even nagekeken en beoordeeld als een mooi en tevreden mannetje dat helemaal super gaat.
Toen had ze ook nog een boekje voor me meegenomen, omdat ze het zo goed van me vond dat ik toch door wilde zetten met de borstvoeding. Dat was "Dreumes aan de borst" - echt zo'n mooi klein pamfletje. Er stond nog net geen "afkomstig van de BV-maffia" op, maar het was wel een mooi verhaal van een dame die beschreef hoe ze al 2 jaar lang haar kind voedde.
Samen nog even gelachen om die maffia, waarna zij ook vertelde alles gewoon op haar eigen manier te doen, en dat het vooral belangrijk is dat je doet waar je je goed bij voelt en niet wat een ander je vertelt hoe het moet.
Helemaal mee eens natuurlijk!

Driewerf hoera dus voor Claudia van het CB in Delft.
Hoera, hoera, hoera!!

Overigens lijkt het bijt- en weigerdrama ten einde te lopen. Wederom hoera! :D
Sinds vorige nacht zoekt de kleine man me weer op om te drinken, en heeft gisteravond zelfs bij volle verstand en met open ogen bij me gedronken. Hoe heerlijk was dat!
Volgende week Claudia's boekje langsbrengen en er maar een bosje bloemen bij doen. (Geen doos Merci, die krijg ik zelf op m'n werk ook net iets te vaak dus dat wordt zo afgezaagd! Bovendien vind ik de helft van die chocolade niet eens lekker... Mochten jullie een ander leuk idee hebben, hoor ik het graag!)

En dan nu de metingen:
Met 9 maanden weegt Jort 10.180 gram - jawel, de 10kg gepasseerd! en is hij 77 cm lang.
Kruipt, trekt zich op, schuifelt langs de banken (volgens Claudia zijn dat allemaal dingen die heel normaal zijn voor een 1-jarige) en gezien zijn huidige ontwikkelsnelheid zei ze dat we kunnen verwachten dat de kleine man over 4 tot 6 weken loopt. Lóópt!!
Ons huis is nú al onveilig! Argh. We hadden afgesproken dat we verhuisd wilden zijn tegen de tijd dat dat zou gaan gebeuren, maar dat gaat dus niet meer lukken. We zijn druk bezig op huizenjacht, maar in een maand tijd... gaat niet lukken!

Dan nog even de grafiekjes erbij, voor de leuk:

Die van zijn gewicht, lijkt zelfs een knikje naar boven te maken sinds hij heeft ontdekt dat vast voedsel helemaal lekker is:



En dan de lengte. Blijft een bijzondere lijn natuurlijk, maar dat kan niet anders met die metingen in die bak. Hij was al eens een cm gekrompen in een paar weken tijd. Ja vast, dacht ik toen, haha!
Maargoed, als we niet uitkijken, gaat hij straks ook nog over de bovenste lijn heen...



Kan ook haast niet anders he, met 2 van die enorm lange ouders.
Ben benieuwd wanneer hij mij voorbij zal gaan...

Lekker ding hoor, die Jort!