Groeit volgens de curve!

Ja zit je dan met je goeie gedrag, elke week op het bedje bij de gynaecologe.
Zoals ze het zelf zegt: je loopt niet voor niets bij de poli hoog-risico-zwangerschappen, en ze heeft 'em een keertje te klein gemeten, dus dan houden ze het liever gewoon goed in de gaten.
Vooralsnog lijkt hij het nu echt prima te doen, zit weer keurig op de curve, weegt nu ongeveer 2580g en zou volgens haar interpretatie eerder een lange dunne worden dan een korte dikke (dat baseert ze volgens mij op de vorm van het buikje, zeker weten doe ik het niet). En dat verrast me nou totaal niet he, als je weet hoe z'n ouders zijn!

Afgelopen zondag was ik wel even niet helemaal blij met hem, en aangezien we toch een abonnement hebben lopen bij het ziekenhuis zijn we toch maar weer even langs gegaan.
Meneertje vond het nodig om, vanaf mijn "meting" om 9 uur 's morgens, toen ik wakker werd, tot 13u 's middags welgeteld 2x te bewegen.
Aangezien ik gewend ben dat, als ik er even stil voor ga zitten, hem minstens een keer of 20 (in de regel zelfs veel meer, richting 30 of 40) te voelen bewegen, was dit absurt stilletjes.
En daar waren ze het in het ziekenhuis wel mee eens, dus ik mocht komen.
Eerst natuurlijk wéér aan het CTG - die kan ik ondertussen bijna zelf prima aanleggen - en die was op zich keurig, ware het niet dat er inderdaad totaal geen beweging in zat.
En ook bij de controle-echo, waar de verloskundige van zei dat ze meestal wakker van worden, wilde hij niet even laten zien dat hij het echt wel kon.
Dus in plaats van na een mooi CTG naar huis mocht ik nog een paar uur blijven, en werd ik zelfs gewaarschuwd dat als hij zo rustig bleef, dan zou ik zelfs moeten overnachten. Argh!
Gelukkig zo tegen half 5 liet hij eindelijk van zich horen, welgeteld 3 kwartier lang, toen ik ook net weer aan de CTG lag, dus dat was mooie timing. Ze laten je dan uiteindelijk nog wel een half uur liggen om een mooie lange registratie te krijgen, dus tegen 18u was ik pas thuis.
Ja leuk was dat, eindelijk mijn eerste echt vrije weekend en dan ook nog mooi weer, lag ik in de airco van het ziekenhuis... Dat was wel even balen, maar het moest even. Ik moet wel zeggen dat ik zelf nauwelijks in paniek ben geweest, ik had al allerlei redenen verzonnen waarom hij zo stilletjes was - ware het niet dat die geen van allen klopten. Nee, hij lag niet gedraaid met z'n rug naar voren of zelfs met z'n hoofd omhoog, en hij was ook niet aan het indalen, jammergenoeg. Nouja, komt vanzelf wel.
Belangrijkste was dat hij in orde is en bleef, ook al was het de rest van de avond opnieuw rustig.
Dat heeft hij de afgelopen dagen overigens ruimschoots goed gemaakt, ik verveel me geen moment meer met die kleine drukteschopper! Enkel als ik ga bewegen of zit te kletsen met iemand houdt 'ie even op.

Maargoed, tijd om te genieten dus.
Vrijdag mijn laatste werkdag gehad en daar ben ik eigenlijk ook wel heel blij om. Ik was er echt helemaal klaar mee, helemaal tegen mijn verwachting in!
De hele dag weer zeurende collega's gehad en uiteindelijk zelfs de baas die was vergeten dat het mijn laatste dag was (stond 'm netjes zeg), en liep te klagen dat "we" geen goede vervanging hadden geregeld voor mij. En weet je, daar heb ik me maandenlang druk om gemaakt, m'n best gedaan om iemand te zoeken, maar dat werkte hij nogal tegen (hij wil geen uitzendkracht en ook niet een betaalde advertentie op DE vacaturebank zetten) dus dat is niet gelukt. Vind/vond ik vervelend want ik zou graag zien dat het straks geen enorme bende is als ik m'n werk weer ga oppakken, maar nu heb ik echt zoiets van: eigen schuld, jullie zoeken het maar uit, NIET mijn verantwoordelijkheid. Doewie!
Dus de deur achter me dicht getrokken, en nou ontspannen. En rap een beetje, haha!

Oh, voor de liefhebbers: ik ben bezig progressiefoto's van mijn gestaag groeiende buikje te uploaden. Ik heb wel ruzie met de website, want hij heeft de volgorde ondertussen alweer overhoop gegooid, en omdat ik met Mac werk, krijg ik ze ook niet in een blog verwerkt. Dus zie maar, ik hoor jullie commentaar graag!