Nou daar gingen we dan toch maar naar de huisarts na een week lang hoesten..... Maandagochtend eerst mn werk maar afgebeld, want ik ben echt een constant blaffende hond en met een open kantoor is dat niet echt fijn voor mn collega's. Verder voel ik ook echt elke spier in mn lichaam.
Maandagmiddag kon ik bij de huisarts terecht. Hij luisteren naar mn longen: helemaal schoon. Hij kijken in mn keel: helemaal smerig! Het was hem direct duidelijk. Een virale keelinfectie. En passant vroeg hij me hoeveel weken ik zwanger was met als reden om direct te kunnen melden dat ik bepaalde medicijnen tegen dat virus dus niet mocht. Nu heb ik mondwater meegekregen tegen spruw! Hij verwacht met dat mondwater (dat ik 4maal daags moet nemen, een week lang) dat de flora en fauna in mn keel snel weer op orde is, waardoor de prikkeling om te hoesten ook weg gaat.
Nou ben nu twee dagen aan het spoelen, maar helpen doet het (nog) niet. Wel worden mn man en ik met de dag sjagerijniger vanwege het slaaptekort......pfff.
Welja, gelukkig heb ik morgen nog vrij zodat ik nog langer kan blijven liggen, maar blij wordt ik er niet van.
Zoals gebruikelijk sluit ik een zeikblog wel af met wat positiefs: guppie ondervind geen hinder van mn gehoest. Hij laat regelmatig mn buik golven van actie. Mn man en ik kijken daar iedere avond vol geluk naar!
Tot een volgende, hopelijk louter blije, blog!
Liefs Enitam
reacties (0)