6 maanden, een mijlpaal!

Jaja, het is ongelooflijk maar waar: Ruby is alweer 6 maanden oud! En eerlijk is eerlijk, het chliché is waar... Wat is de tijd snel gegaan. Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant heb ik ook heeeeeel veel dagen gedacht 'was ze maar vast ouder...'. Want ja, Ruby is nu eenmaal niet de makkelijkste baby (geweest) en hoewel mensen vaak zeiden 'je moet echt genieten van deze tijd, het gaat zo over!' ben ik heel blij dat die eerste maanden voorbij zijn.

Zes maanden. De eerste mijlpaal gehaald: zes maanden borstvoeding en niets anders dan dat! Inmiddels al ruim 6,5 kilo en 63 cm. Dik vijf kilo en 23 cm gegroeid op mijn melk! Ja, dat kan ik! Natuurlijk had ik het niet gekund zonder de hulp van mijn lieve baby, haha.

Hoewel het erg goed gaat met ons, merk ik dat ik steeds vaker reacties krijg over hoe ik omga met Ruby. Niet heel verwijtend ofzo, maar bepaalde opmerkingen of blikken die mij genoeg zeggen. Tsja, het zit namelijk zo. Volgens mij is het heel hip om een vast ritme te hebben voor je baby. Echt super als dat voor jullie beiden werkt, maar hier is dat vrijwel onmogelijk. Ik heb zelf bijvoorbeeld niet elke dag op vaste tijdstippen honger, hangt er een beetje vanaf hoeveel ik eet, hoe laat ik opsta enzo. Nou ja, je raadt het al: Ruby heeft daar ook last van! Dus ik voed haar te pas en on te pas (of te on pas? Haha!) en kan dus moeilijk zeggen op 'hoeveel voedingen per dag ik zit'. Gemiddeld zo'n.. 8? Maar dat vindt de arts te vermoeiend en zwaar voor mij. Dus lieg ik er 2 af, om haar tevreden te stellen.

Ruby gaat ook niet elke avond braaf om half 8 slapen. Nee, eigenlijk is ze best vaak nog wakker tot half tien en valt ze dan tevreden in slaap. Niet in bed trouwens, daar voelt ze zich veel te alleen en kan ze alleen maar huilen. Dus ligt ze lekker bij mij of bij Jochem op schoot en doezelt ze lekker weg. Of ze valt lekker in slaap aan de borst. Heerlijk vinden we dat. Niet helemaal eerlijk voor papa, die soms 's avonds met een huilende baby zit omdat ik aan het werk ben en hij geen borst heeft waar ze aan in slaap kan vallen. Maar goed, soms is ze om 7 uur al moe en gaat ze dan al slapen. 's Nachts heeft ze ook geen vast ritme. Soms slaapt ze 5 uur achter elkaar, soms heeft ze wel 3 nachtvoedingen, soms wordt ze 7 uur wakker, soms pas 9 uur (dat zijn overigens wel mijn favoriete dagen, haha).

Overdag slapen doet ze ook, maar dit zijn vaak kleine slaapjes. Tenzij ik met haar mee naar bed ga (want soms ben ik best een beetje moe van de nachtvoedingen), dan slaapt ze wel 2 uur. Als ik met haar ga wandelen met de kinderwagen is ze niet altijd even blij. Vaak staak ik na een tijdje de wandeling, omdat ze er weinig zin meer in heeft. Nemen we haar mee in de draagdoek, dan hoor je haar niet. Dan kijkt ze lekker in het rond, valt in slaap, geeft een piepje als ze trek krijgt, maar we hoeven nooit te stoppen om te troosten. Dus ja, draagdoek is hier wel favoriet. Gisteren zijn we lekker wezen wandelen in de duinen van Schoorl, drie uur onderweg, maar geen kick gegeven! Zonder speentje of borst in slaap vallen, tegen papa aan (die dan de hele tijd zegt 'ahh, maak ff een foto van ons. Dit is zo lief'). Dat zijn toch wel een beetje mijn favoriete gezinsmomentjes.

Maar ja. Volgens velen went ze zo alleen maar aan op een vreemde manier in slaap vallen en leert ze nooit in dr eigen bedje te slapen. Geloof me, van te voren had ik niet bedacht dat ik met mijn baby in bed zou slapen. Maar het is ook een keuze tussen een goede nachtrust, of de HELE nacht een huilende baby, maar die WEL in dr eigen bedje ligt!

En het ergste is nog: het maakt me eigenlijk niet eens zo veel uit welke onderzoeken waarvoor zijn gedaan en wat beter is voor die en die. Dit werkt voor Ruby. Geen ritme, geen regelmaat, geen vaste patronen. Ik heb het heus wel geprobeerd, tot grote frustratie van ons beide. Op naar de volgende zes maanden, in alle chaos die erbij hoort!

Een vriendin met een 5 maanden oude baby zei van de week tegen me 'Echt gek dat jullie dat goed vinden, dat ze om half tien nog beneden op de bank zit bij jullie. Wel knap hoor, dat jullie er zo makkelijk mee omgaan. Ik doe dat niet, ik heb ook echt nog tijd voor mezelf nodig'. Nou, ik stond en sta perplex. Rubytje heeft toch maar weer geluk met zo'n moeder die beseft dat tijd voor zichzelf heus wel weer een keertje komt.

Kleine lieve Ruby, die nu zo op mijn borst ligt te slapen:

En die gisteren zo lief bij papa in de draagdoek zat:

En die zo lief ligt te wachten als ik even naar de wc ben geweest:

Wauw! Ik ben al zes maanden moeder!