Ik kan geen titel bedenken.

Wat gaat de tijd toch snel, Ruby is al weer ruim vijf maanden. Zo ruim zelfs, dat ze al bijna 6 maanden is! Volgende week moeten we weer wegen en meten bij het CB, altijd weer spannend hoe veel ze gegroeid zal zijn...

Met werken gaat het op zich aardig, maar ik kan niet zeggen dat ik er echt van geniet. Ben druk aan het solliciteren om in een invalpool van een scholenstichting te komen, om eindelijk aan de slag te gaan als juf. Ik merk dat ik mijn huidige werk daarom eigenlijk helemaal niet meer leuk vind. Tel daarbij op dat ik óf om half zes moet beginnen (vier uur uit bed), of tot 22:00 uur moet werken (wat vaak uitloopt dus pas 23:00/23:30 uur thuis) en je snapt wat ik bedoel... Ik begin steeds meer tegen mijn werk op te zien. Als ik aan het werk ben, gaat het met Ruby wel goed. Wel moet ik eerlijk zeggen dat mijn eigen moeder vaker oppast dan mijn schoonmoeder... Maar dat komt omdat mijn moeder 's avonds makkelijk kan oppassen. Zij heeft alles in huis (badje, bed, pyjama, e.d.) en gaat zelf normaal gesproken pas laat naar bed. Bij mijn schoonouders zou dit simpelweg niet kunnen. Plus, ik denk dat mijn schoonouders de hele avond met haar zouden spelen terwijl ze eigenlijk moet slapen, omdat ze dat zo leuk vinden...

Van de week had ik Ruby wel 's middags gebracht, kwam ik dr ophalen, zat mn schoonzusje dr al bij en had ze ook opa en oma al gebeld om te kijken naar Ruby. Terwijl wij vorige week nog met Ruby op bezoek zijn geweest bij ze! Ik weet wel dat er niks mis mee is dat je je kleinkind leuk vindt enzo, maar op de één of andere manier irriteert het me enorm dat ze er iedere keer zo'n heisa om maken. Waarom zou je gelijk iedereen bellen om te komen kijken, je kan toch ook zelf ff lekker genieten. Ruby is al zo vatbaar voor te veel prikkels, dus een middagje in een ander huis bij een ander iemand vind ik eigenlijk al genoeg. Maar ja. Komt vanzelf wel weer goed.

Morgen is opa jarig (mijn stiefvader), dus komt de hele familie weer deze kant op. Erg gezellig altijd, kan Ruby weer lekker met dr grote neven Jonah en Sam spelen! Kijken of ze dat al wat interessanter vindt worden. We zitten nu ook op zwemles samen (ouder-kindzwemmen) en daar heeft ze nog niet echt aandacht voor de andere kinderen. Ze kijkt meer heel verbaasd om zich heen de hele tijd, alsof iedereen hele rare dingen aan het doen is, haha. Ze vindt het wel leuk, denk ik. Lekker spetteren in het water enzo. Wel ben ik altijd als laatste weg, omdat Ruby na het zwemmen zo verschrikkelijk graag een flinke slok uit mn borst wil drinken, haha. Ze is de enige op zwemles die borstvoeding krijgt, da's niet veel he?!

Verder zit ze erg in de orale fase. Werkelijk alles verdwijnt in dr mond. Ik denk dat als je dr een drol voor de gezicht zou hangen, dat ze die nog in dr mond zou stoppen. Als ik een slokje drinken neem, moet ik oppassen dat ze de beker niet in mijn handen grijpt. Als ik haar luier verschoon, grijpt ze mn haren, armen, vingers, of wat er dan ook maar bij haar in de buurt ligt. Op zich wel handig, dan kan ze straks met de rapleymethode lekker alles in dr mondje stoppen! Ben echt benieuwd hoe dat gaat worden! Lijkt me zo leuk en gezellig als ze gewoon bij ons aan tafel mee eet!

Afgelopen weekend zijn we een weekendje weggeweest met vrienden (inclusief kinderen). Een van die stellen heeft een dochter die vier weken jonger is dan Ruby. Echt gek om te zien hoe anders iedereen opvoeden aanpakt. Waar wij Ruby liever niet laten huilen, geen moeite hebben met de nachtvoedingen en haar altijd lekker te knuffelen, waren zij just bezig met hun kind te leren doorslapen (want dat moet!), lekker te halen huilen (je hoeft echt niet op elk piepje te reageren hoor) en haar absoluut geen flesje te geven als ze 's nachts wakker werd. Ook werd hun kind al bijgevoed (vanaf vier maanden) en ze had nog nooit van rapley gehoord. Ze had sowieso nog nooit een boek o.i.d. opengeslagen over voeding/opvoeding/baby/of dergelijke. Ze was er ook van overtuigd dat flesvoeding net zo goed was als borstvoeding. Ik heb uiteraard wijselijk mijn mond gehouden (Jochem had me van te voren al verboden hierover discussies aan te gaan :D), maar diep van binnen kriebelde het enorm. Gelukkig zag Ruby er duidelijk een stuk gezonder uit en was die veeeeeeeeeeeeeeel liever en knapper dan die andere baby, haha! Of vindt iedere moeder dat van zijn eigen kind?

Tot snel weer!