De Ardennen enzo!

Afgelopen week zijn we een weekje op 'vakantie' geweest. Ik schrijf het tussen aanhalingstekens, omdat ik het niet echt een vakantie vond. We gingen maar een midweekje en zaten in een huisje in de Ardennen. Ik hou eigenlijk meer van kamperen als vakantie, maar we gingen met mijn schoonouders, zwager en vriendin en wij. Mijn schoonvader is herstellende van slokdarmkankeroperaties, wij hebben een kleine baby die vrij veel huilt voor in een tent, dus dit was de oplossing. Ondanks dat het een 'vakantie' was, was het evengoed wel lekker om even weg te zijn. Maar ik moet zeggen: ik was ook héél blij toen ik weer thuis kwam!

Maandag moesten we eerst op controle in het ziekenhuis in Alkmaar. Ruby werd weer helemaal nagekeken en er werden vragen over en weer geslingerd over haar gemoedstoestand, gezondheid en dergelijk. De arts, die gelukkig niet blind was, vroeg ook naar de plekjes op Ruby's gezicht. Ik legde uit dat de huisarts had geconstateerd dat het eczeem was, maar daar was de ziekenhuisarts het niet mee eens. Ze maakte er een paar foto's van, om ze later met een (gespecialiseerde) collega te bespreken. Ze zou ons dan later terugbellen met de vervolgprocedure. Eigenlijk was ik daar best opgelucht over, het werd namelijk alleen maar erger en erger en die zalf die we van de huisarts kregen werkte dus echt niet. Inmiddels had ze al bloedende wondjes op dr oortjes, dus ik hoopte erg dat er een nieuwe uitslag zou komen.

Ook dacht de arts dat Ruby wat last heeft van reflux. Opzich geen verrassing, ze spuugt aardig wat de hele dag door. Ze raadde ons aan johannesbroodpitmeel te gebruiken: voor een voeding mengen met een beetje moedermelk en dan op een lepeltje geven. In principe ging ik daarmee akkoord, maar we gingen eerst op 'vakantie' dus ik gebruikte het niet direct. Toen we thuiskwamen heb ik eerst eens zitten googlen (lang leve internet!) en las ik dat het ook veel gebruikt wordt om kinderen een voller gevoel te geven en door te laten slapen en dergelijke! Ik dacht 'potverdikkie!', want ik ga mijn kind niet volproppen voor mijn eigen nachtrust: als Ruby wil eten, heeft ze dat blijkbaar nodig. Dat is het mooie van de natuur, die regelt het wel! Dan ga ik niet met een verdikkingsmiddel aan de gang om dat hele proces te verstoren, ammehoela! Dus, ik besloot (na aardig wat woorden met mijn man, die geneigd is ALLES te geloven wat artsen en doktoren zeggen) geen johannesbroodpitmeel te gebruiken. Ik moet zeggen dat ze de afgelopen dagen ook wat minder lijkt te spugen en ik vind het niet echt lijken alsof ze daar last van heeft. Ze huilt vooral als ze moe is en dat is nogal vaak, maar ze kan op de een of andere manier slecht in slaap komen. Hoe lang ik haar ook wieg, knuffel of toezing. Maar ook dit is weer per dag verschillend.

Op zich gaat het aardig hoor, we hebben nu ook een aantal heerlijk rustige dagen achter de rug. Héél af en toe slaapt Ruby eens van half twaalf tot half zeven, vannacht van 21:00 tot 03:15 en daarna lekker tot 8 uur, dus het gaat allemaal erg de goede kant op. We smeren sinds vrijdag een nieuw zalfje op dr plekjes, want de artsen dachten aan een soort schimmelinfectie. Ik hoop het (huh?!), want dan is het goed te verhelpen en heeft ze er binnenkort geen last meer van!

Ik wilde nog vertellen over de vakantie, maar Ruby wordt wakker dus die houden jullie tegoed!