1 jaar lid!

Hoera! Vandaag alweer een jaar lid...  Ook precies een jaar geleden dat ik mijn spiraaltje heb laten verwijderen, dat ik aanstaand weekend naar Lowlands ging en dat ik alleen maar kon dromen van de lieve baby die ik nu heb! Die lieve baby is volgende week al weer 4 maanden, de tijd gaat erg snel. Maandag heb ik haar nog gewogen, ze weegt inmiddels al 5215 gram! Ze wordt ook echt al een lekker dikkertje, zoals dat hoort bij baby'tjes. En nog allemaal op mijn melk, daar ben ik dan weer best trots op!


Volgende week gaan we een weekje naar  de Ardennen, met Jochem zn ouders, broertje en de vriendin van zijn broertje. Ik heb er nog steeds niet echt zin in. Ten eerste is er de reis naartoe: zodra ik de auto start, zet Ruby het op een brullen om pas weer te stoppen als ik haar uit de maxicosi haal. Dat is dus vrij lastig in de auto... Verder merk ik dat ik het ook vervelend vind als ze zo huilt waar anderen bij zijn (los van mijn eigen familie, dan heb ik er niet zo veel moeite mee). Mijn schoonouders willen dr altijd troosten, goed bedoeld, maar het lukt nooit! En ik wil ook niet zo opdringerig overkomen en gelijk zeggen 'laat mij het maar doen...', maar dat denk ik wel de hele tijd!


Verder heb ik de knoop doorgehakt wat betreft werken: ik begin half september weer. Mijn verlof is officieel over sinds maandag, heb nu nog vakantie. Maar ik word ergens wel een beetje verdrietig van het vele thuis zijn. Ben wel toe aan wat meer contact met anderen, hoewel ik nu al pijn in mijn hart heb als ik bedenk dat ik Ruby moet achterlaten bij mijn schoonmoeder... Ooohh.. Ik zie daar zo tegenop. En echt om de meest domme redenen. zo heb ik de hele tijd visioenen van mijn schoonouders die dr allemaal dingen te eten geven die ze nog helemaal niet mag. Vandaag waren ze hier nog en ze waren helemaal verbaasd dat Ruby pas dr eerste groentehapje krijgt als ze 6 maanden is (Jochem kreeg met 2 maanden al een fruithapje) en vond ze het vreemd dat ik niet eerst zou beginnen met rijstebloempap. Nou is Ruby onze dochter, dus wij bepalen wat ze eet, maar dan ben ik bang dat ze per ongeluk toch dingen geven die ze helemaal niet mag... En het vreemde is, toen ik zwanger was, zag ik dit helemaal zitten! Schoonmoeder oppassen, wat een uitkomst! En ik heb ook goede band met haar, dus daar ligt het ook niet aan... Ik hoop dat het iets tijdelijks is en dat het gauw over is.


We hebben vandaag ook een Stokke Tripp Trapp stoel gekregen. We hadden hem zelf uitgekozen en mijn schoonouders hadden hem gekocht voor ons. Had alles in kleuren gedaan die wij mooi vinden en die ook goed bij ons huis passen. Vond mn schoonvader toch een andere kleur kussen mooier, met onder andere oranje streepjes. Ik haat oranje... Dus nu ben ik heel blij met de stoel, maar niet zo blij met het kussentje erop. Hij ziet er gewoon oubollig uit!


Misschien ben ik wel een beetje een zeikerd aan het worden, omdat ik al zo lang niet heb gewerkt. 20 maart voor het laatst, toen raakte ik in het ziekenhuis en mocht ik niet meer werken! Ik heb trouwens nog wel positief nieuws! Een paar weken geleden schreef ik nog dat ik niet afviel, nou, sindsdien toch mooi 3 kilo eraf! En ik heb er niets minder om gegeten, gnagnagna. Het scheelt wel dat ik weer lekker aan het hardlopen ben, drie keer per week. En maandag voor het eerst weer bij de sportschool geweest, ook een succes (ook al heb ik nu nog spierpijn in werkelijk ALLE spieren van mijn lichaam). Het was ook leuk om alle bekenden weer te zien. Ik woon in een dorpje en het is ook een dorps sportschooltje. Dus bijna iedereen kent elkaar wel. Duurde dus ook even voor de les echt kon starten want iedereen moest even zoenen, feliciteren, vragen hoe het ging en fotootjes kijken.


Ik ga nu lekker naar bed, Ruby slaapt (geloof ik, Jochem heeft haar vandaag naar bed gebracht). Het slapen is echt nog een drama trouwens. Ze slaapt nog veel op een dag, is na 1,5 uur wakker alweer moe, maar ze gaat niet zomaar slapen. Ze moet in slaap gewiegd worden en dat kan rustig een half uur duren. Soms is dat echt heel erg frustrerend, bijvoorbeeld als ik zelf doodop ben en lekker wil slapen... Maar ja, hopelijk gaat dit snel over... Als iemand nog tips heeft? Zelfs bij mij in bed slapen doet ze niet meer uit zichzelf...


Tot snel!

423 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • josah

    Wat gebeurd er ontzettend veel in een jaar eigenlijk he! Kan me nog als de dag van gisteren Preston Palace herinneren en tegelijkertijd lijkt dat alweer uit een ander leven!

    Weer gaan werken vond ik ook moeilijk maar deed me wel goed. Wij zijn gewoon geen thuiszitters denk ik . Ik denk dat je schoonouders het best goed gaan doen, mits je ze goede instructies geeft. Maar ik snap wel dat je je daar zorgen over maakt. Ik ben heel lang bang geweest dat ze in de opvang misschien mijn melk wel niet wilde geven.

  • CRSJ

    Een jaar gaat snel hoor, zeker met een kleine, Zondag is het alweer een jaar geleden dat we een positieve test in handen hadden en nu is Sven alweer bijna 5 1/2 maand!
    Ooit wil ik hem dan ook het liefste zelf vastpakken en troosten idd, kon hem in het begin ook moeilijk uit handen geven, behalve aan mijn vriend dan... in ieder geval succes met de autoreis!
    En wat betreft die visioenen over eten geven e.d. wat ze nog niet mag,,, 't lijkt net of ik mezelf hoor denken. Misschien een idee om een oppasboekje te maken. Ik heb gewoon een leuk schriftje gekocht, met een harde kast en daar wat dingen over Sven ingeschreven, hoeveel water+schepjes e.d. Sven moet krijgen, wat hij tussendoor mag hebben, wat een beetje zijn slaaptijden zijn e.d. En ik heb gevraagd aan de opa's en oma's, als zij oppassen, dat ze er dan in willen schrijven. Wat ze gedaan hebben enzo, omdat dat leuk is voor later, voor Sven. En dan zijn wij zelf ook meteen op de hoogte :-)
    Misschien een idee om iedere avond na de laatste fles en voordat ze dan naar bed moet, een verhaaltje voor te lezen? Als je dat een tijdje volhoud, dan weet Ruby op een gegeven moment dat ze daarna dan naar bed moet en dan bereid ze zich daar alvast op voor (zei iemand tegen mij en hier werkt het meestal!). Ik heb Sven aangemeld bij de bieb, hij mag tot 12 jaar gratis van alles lenen en dus ook babyboekjes en babyvoorleesverhaaltjes. Erg leuk!
    XXX

  • Mama-van-meisje-en-ventje

    Je verhaal is op veel vlakken zo herkenbaar voor mij!

    Ons meiske had (en heeft) ook een hekel aan autorijden. Het enige dat op dit moment helpt is haar iets nieuws in handen te geven!

    En dat troosten; wees maar een zeikmoeder hoor! Ik heb ook schoonouders die haar steeds op wilden pakken als ze huilde of uit mn handen wilden trekken. Ik heb dat nooit toegestaan. Niemand kan haar beter troosten dan ik. (nog altijd niet) Moeders voorrecht

    Fijn dat het sporten zo goed gaat.

    Dat slapen... Wat jammer dat bij jullie in bed niet meer helpt! Hier dus ook een meiske die altijd in slaap gewiegt moest worden ja. Eerst lopend, en later kon ik het zittend op ons bed voor elkaar krijgen. Gaat ze ook niet slapen als je haar met haar gezichtje op je borst legt? Dat huid op huid contact deed hier wonderen! Zo lagen we ook vaak 's nachts totdat ze weer sliep en ik haar terug in de wieg, of tussen ons in legde.