Bloedarmoede en paniek!

Vorige week moesten we bloedprikken van Ruby, heel zielig... Ik moest haar vasthouden terwijl die vrouw het bloed uit haar voetje kneep (3 buisjes!!). Krijsen natuurlijk, maar ik heb het inmiddels al zo vaak gezien dat ik er heel rustig onder bleef en daarna Ruby ook weer snel kalm kreeg. De uitslag van de bloedprikken zouden we die vrijdag in het ziekenhuis krijgen, tijdens een controle. De controle was goed, Ruby groeit nog steeds (was toen 3200 gram), plaste de werkbank van de dokter onder (haha, moest ze haar daar maar niet in dr blootje op leggen!) en is al 50 cm lang. De bloeduitslagen waren ok, maar ze vond de ijzerwaardes toch wat aan de krappe kant (5,2). Dus schreef ze een recept uit voor een ijzerdrankje wat ik dus de komende maanden elke ochtend en avond aan Ruby moet geven.

Bij de apotheek hadden ze dit natuurlijk weer niet op voorraad (het zal ook eens...) dus ik kon het drankje pas gisteren ophalen. Zegt de doktersassistente 'Nou, dan doe je dus gewoon 0,4 ml in het spuitje en dat doe je door het flesje'. Dus ik zeg 'Ja maar ze krijgt borstvoeding'. Zegt ze 'Oh... Tsja... ehhm.. Ja, nou ja, dan moet je het maar in dr mondje spuiten en hopen dat ze het doorslikt'. Jaja, ik moet dus hopen dat ze het doorslikt... Lekker handig, not. Gelukkig gaat het (tot nu toe) goed met doorslikken, maar anders moet ik dus twee voedingen per dag afkolven en in een flesje geven... Pfffffffffffffffffff...... Ik vind het sowieso een dubieus medicijn, in de gebruiksaanwijzing staat dus dat het middel niet gemengd mag worden met melk, je een half uur voor het eten het moet nemen en daarna geen melk mag drinken en dat als je het ná de maaltijd neemt, je in ieder geval geen melk mag drinken. Voor degene die het nog niet weten: baby's drinken alleen maar melk!! Wat een idioot iets!! Plus, ik voed Ruby op verzoek. De ene keer komt ze na 2 uur, 's nachts soms pas na 5 uur en alles daartussen. Een half uur voor de maaltijd is dus ook niet echt makkelijk in te schatten voor mij! Ik doe het dus maar 1,5 uur na een voeding en hoop dan maar dat het effectief genoeg is... Met al die melk in haar buikje.

Anyway, verder gaat het wel aardig. Vannacht was er een behoorlijk paniekmoment, zelfs voor mij (terwijl ik eigenlijk best koelbloedig ben en Jochem meer de paniekzaaier is, haha). Ze werd rond kwart voor drie wakker voor dr voeding (had om 00:00 uur voor het laatst gehad), maar was nog erg slaperig dus ik besloot eerst even haar luier te verschonen (soms heeft ze 's nachts wat moeite met wakker worden, maar wel honger). Tijdens het luier verschonen verslikte ze zich (denk ik) en daarop raakte zij enorm in paniek. Ze hapte naar adem, keek erg paniekerig, stak haar tong daar gestresst bij uit en bleef maar zo naar adem happen en krijsen. Nou, ik kan je zeggen, daar schrok ik HEEL erg van (misschien wel erger omdat de baby van vrienden van ons die na 32 weken werd geboren thuis nog eens een ademstilstand heeft gehad en aan de dood is ontsnapt dankzij een schoonmoeder in huis met kinderEHBO). Ik probeerde haar te troosten en in haar gezicht te blazen (soms haalt ze dan van schrik heel diep adem), maar niets werkte. Ja en ik raakte lichtelijk in paniek. Zelfs Jochem werd wakker (die wordt nooit wakker van een nachtelijke voeding) en zat rechtop in bed. Uiteindelijk kreeg ik haar kalm(er) en wilde ik haar aanleggen (meestal werkt de borst kalmerend voor dr). Nou, toen begon het hele krijsen opnieuw. Dus weer gekalmeerd, en opnieuw aangelegd, WEER krijsen.

Het valt al niet mee om een krijsend kind aan de borst te krijgen, maar ik had ook nog eens een man naast me die zei 'Nou, misschien heeft ze gewoon geen honger!! Stop er dan mee!!', maar ik wist zeker dat ze wel honger had, maar dat ze nog te erg van slag was om rustig te kunnen drinken. Dus ik gaf Ruby aan Jochem en zocht op zolder mijn handkolf op. Deze had ik zelf nog nooit gebruikt, maar dankzij mijn zus (die ik het al vaker heb zien doen) kreeg ik hem in elkaar en kon ik begonnen met kolven. Ondanks dat ik met tranen in mijn ogen zat en Ruby naast me zat te krijsen (bij Jochem) en dat er nogal veel paniek heerste, kreeg ik er (uit één borst) met gemak een flesje met 70 ml uitgekolfd (waarschijnlijk nog iets te veel voor Ruby, maar beter te veel dan te weinig toch?). Daarna snel de speen erop gedraaid en het flesje aan Ruby gegeven. Godzijdank dronk ze die (bijna) leeg, daarna was ze volledig uitgeteld en viel weer heerlijk in slaap. Ook Jochem sliep binnen 2 minuten weer, maar ik heb nog een tijdje wakker gelegen. Ik dacht de hele tijd 'wat nou als ze wéér niet aan de borst wil, moet ik wéér alles kolven, maar dit keer met een handkolf...', tsja, doemdenken is makkelijk in bed hoor. Om 5 uur kwam ze weer voor een voeding en ik was helemaal zenuwachtig of ze wel weer bij me zou drinken. Gelukkig deed ze dit en goed ook, dat stelde me weer enorm gerust.

Dat kolven met de hand gaat trouwens flink anders dan dubbelzijdig elektrisch kolven! Ik dacht (wellicht beinvloed door paniekgevoelens) dat ik gewoon hard moest knijpen in dat handvatje (heb er een van avent), de hele tijd. Maar dat is dus te vergelijken met een elektrische kolf op de hoogste stand zetten: dat is veel te hard. Helaas had ik dit pas na vijf minuten door, omdat mijn tepel ineens behoorlijk pijn begon te doen. Eerst dacht ik 'misschien zit ie niet goed', maar gelukkig zei Jochem 'knijp je niet te hard?' en toen pas besefte ik dat je ook zacht kunt knijpen en dus niet helemaal tot ie niet meer verder kan. Helaas was het kwaad al geschied, toen ik klaar was met kolven had ik een tepel die aan de buitenkant bruin was met in het midden een soort roze/rode paddenstoel, haha. Deed echt zeer! Gelukkig geen wondjes gemaakt, vanochtend heeft Ruby er alweer aan gedronken en dat deed niet echt zeer (alleen het aanhappen een beetje, maar daarna niet meer). Maar goed, dit weet ik dus ook maar weer voor de volgende keer... Niet te hard knijpen..

Vandaag ligt ze lekker in de draagdoek bij me, ze is weer helemaal tot rust gekomen. Arm meisje, echt eng hoor dat verslikken (ofzo). Ik dacht echt even dat ik moest gaan beademen (en voor de duidelijkheid: ik heb geen idee hoe dat bij baby's moet!). Nou, nu ga ik maar eens een broodje eten (buiten!).

Geniet van het mooie weer!