Mijn zwangerschap

De 1ste nacht in mijn appartementje was raar. Het was er ook nog zo kaal. Ik had alleen een 2 persoonsbed om in te slapen en een tv'ke met een dvd speler. Ik had toch de late op het werk dus probeerde ik me daarop te concentreren maar ik had veel last van mijn rug. Ik was toen 3 maanden zwanger. Ik kon nog tot 6 maanden werken als ik wou maar dat hield ik niet vol dus heb ik van de arbeidsdokter werkverwijdering gekregen. Lichamelijk had ik een vrij goede zwangerschap. De 1ste duidelijke bewegingen heb ik gevoeld op 17 weken zwangerschap. Mijn ex kwam nog af en toe op bezoek bij me. Hij had er zich er dan toch bij neergelegd dat ik het kindje wou houden en hij wilde er ook betrokken in blijven dus ging hij mee naar de echo's. Ook al was hij nu samen met die vrouw. Zij was ondertussen ook weggegaan bij haar man.

D. heeft me van tijd tot tijd zitten lastigvallen met smsjes en dat hij me nog graag zag en dat hij zich afvroeg wat er zou gebeurd zijn als ik niet was weggegaan. Hij heeft me zelfs een paar keer gevraagd om terug te komen. Maar dat kon ik niet ook al zag ik hem nog graag. Ik was het vertrouwen in hem helemaal kwijt. Wat hebben we toen veel geweend, zowel ik als hij. Emotioneel had ik dus echt geen goede zwangerschap. Ik belande in een depressie. Steeds als hij ruzie had met haar kwam hij terug naar mij en soms bleef hij dan ook slapen. Ik genoot van de momenten dat we samen waren en dat hij zijn hand op mijn buik legde. We wisten dat we een zoon kregen en daar was hij heel fier op. Het was tenslotte ook zijn 1ste kind en dan nog een zoon. We kwamen overéén om het kind op zijn naam te laten zetten. Ergens hoopte ik dat als onze zoon er eenmaal was dat alles weer goed zou komen tussen ons en dat hij voorgoed zou breken met die ander. Een paar dagen voor onze zoon werd geboren heeft hij me gevraagd om een nacht bij hem te slapen en zijn we in dat stamcafé gaan zeggen dat we terug samen waren. Ook was hij van plan om het tegen zijn ouders te gaan zeggen, die natuurlijk niets liever wilden dat we terug samen waren. De avond voor onze zoon geboren werd, zijn we nog naar de cinéma geweest. M. zat hem via sms te stalken en dat ze hem kapot zou maken als ze hem te pakken zou krijgen. Ik stelde hem dus voor om de nacht opnieuw bij mij door te brengen maar hij zei dat hij liever naar huis zou gaan. Ik zei nog, het is volle maan ik heb een raar voorgevoel. Ook al was het nog 2 weken voor de uitgerekende datum. Ik ben dan alleen naar huis gereden en in bed gekropen maar ik kon de slaap niet vatten. Ik piekerde teveel. Ik ben nog opgestaan om een sigaretje te roken. Het was inmiddels 12 uur geworden. Ik dacht nog, oef weer een dag vroeger bij de geboorte want ik keek er zo naar uit om mijn manneke in mijn armen te houden en te kunnen knuffelen. Ik ben toen terug naar bed gegaan en ben dan toch in slaap gevallen. Maar om kwart voor 2 werd ik wakker van een hevige plof in mijn buik. Ik timede mijn weeën ze kwamen om de 3-4 min. (Wordt vervolgd)