20 februari

Hier begin ik aan een deeltje van mijn levensverhaal.

Het begon op 19 februari 2005. Ik had afgesproken in een café met een vriend. Het was een zaterdagavond. We zouden eerst daar wat drinken en dan verder doorgaan naar een discotheek. Ik was eerst daar en niet de cafébaas maar een andere man stond achter de toog. Hij was naar cd's aan het kijken. Ik dacht eerst dat hij iemand anders was. Ik zag ook dat hij een trouwring droeg dus ik dacht dat is de man van Daphne. Toen kwam er iemand anders binnen en die ging langs mij zitten en we geraakten aan de praat. Het was G. Ik vertelde dat ik met C. had afgesproken. Hij kende C. ook. G. vertelde dat zij naar de valentijntjesfuif zouden gaan en of ik niet mee wou gaan want D (die achter de toog stond) zou ook meegaan. Ik weet niet, ik had afgesproken met C. G. belde naar C of hij nog van plan was om langs te komen want hij liet op zich wachten. C. was grof aan de telefoon en zei dat ik en hij niet getrouwd waren. Ik was teleurgesteld want ik was toch wel een beetje verliefd op hem. G. drong erop aan dat ik met hun naar de fuif zou gaan. Een beetje tegen mijn goesting ben ik dan meegegaan. Ik met G. in de auto. D. reed met zijn auto voorop. Op de fuif aangekomen ben ik dan met D. aan de praat geraakt. Hij vertelde over zijn huwelijk wat niet goed ging. Zij ging nooit met hem mee op stap. Hij was de laatste tijd terug op stap aan het gaan en was beginnen roken (op zijn 35ste) Ik, 12 jaar jonger. G; werd jaloers dat wij het goed konden vinden met elkaar en heeft ons toen alleen gelaten. En we hebben echt heel goed kunnen praten, het klikte ondanks het grote leeftijdsverschil. We hadden dezelfde kijk op het leven. Toen het tijd begon te worden om naar huis te gaan, vonden we G. niet meer. Maar zijn jas lag nog bij mij in de auto. D. is toen met me meegegaan naar de auto en zou dan G. zijn jas meenemen want hij zag hem toch geregeld in zijn stamcafé. Aan de auto hebben we toen gekust. Hij vroeg achter mijn e-mailadres.

Die zondag hoorde ik niks van hem want hij ging een dagje naar de ardennen met zijn vrouw. 's Maandags had ik dan een mailtje van hem en zijn we beginnen mailen naar elkaar. Woensdagavond hebben we dan afgesproken. Zijn vrouw had de nacht (Zij was verpleegster net als ik).

Ik was echt tot over mijn oren verliefd op hem. Onze relatie is toen na een paar weken uitgekomen en heeft zijn vrouw hem verlaten. D. was bang om mij nu ook kwijt te geraken. Ik woonde nog bij mijn ouders, maar bleef vaak slapen bij hem. Eind mei hebben we dan onze relatie bekend gemaakt aan mijn ouders. In september ben ik dan definitief bij hem ingetrokken. We zagen elkaar heel graag. Ik vond het zo fijn bij hem. 

We zijn ongeveer 1 jaar gelukkig geweest. Maar toen leerde hij een andere vrouw kennen. Hij was baas van haar. Zij had ook een slecht huwelijk en ze had al een dochter van 12 jaar. D. en ik spraken ook al over kinderen. Ik begon af te tellen. Ik had er zo naar uitgekeken. Van mijn 18de droomde ik al van een kindje. Nu was ik 25 jaar bijna en hij 37 jaar dus het werd stilaan tijd. Hij had er ook nog geen. 

In oktober 2006 is toen uitgekomen dat hij een relatie had met haar maar dat hij voor onze relatie wou vechten en dat hij me niet kwijt wou dus zei hij dat hij zou breken met haar. Ik had dit echt niet voelen aankomen dus dit was een tragedie voor mij.Mijn droom om snel mama te worden, viel in duigen en ik zag hem echt zo graag. Ik wou dat hij de papa werd van mijn kinderen. Tussen D. en M. bleef het duren. Ik had geen bewijzen maar ik voelde het gewoon. Hij gedroeg zich anders. Het ene moment was hij heel lief voor mij, het andere moment deed hij afstandelijk. Ik kon er niet aan uit. Toen besloot ik om niet meer zo stipt om te springen met de pil in de hoop in verwachting te geraken van hem. En ja, op 30 januari 2007 deed ik een positieve zwangerschapstest. Toen ik hem het nieuws vertelde reageerde hij heel anders dan dat ik gehoopt had. Omdat hij zelf nog over kinderen was begonnen een paar maanden ervoor. Hij zei het niet met die woorden, maar hij wou dat ik het kindje weg zou doen. Dat was voor mij absoluut uitgesloten. Ik wou met hem praten, maar hij liep telkens weg. Ik ben toen een paar dagen bij mijn ouders gaan logeren. Zij waren inmiddels op de hoogte van mijn zwangerschap. Mijn mama was heel blij en zei dat ik maar terug bij hun moest komen wonen. Want D. wou het kindje niet. Ik ben toen toch nog een paar weken terug gegaan maar hij deed echt heel afstandelijk tegen mij. We leefden als broer en zus bij elkaar. In het weekend als ik niet moest werken dan ging hij gewoon naar haar toe en ik zat alleen. 's Nachts kwam hij thuis en wou hij nog met mij vrijen. Ik kon zo niet leven en heb dan besloten op 20 februari 2007 om bij hem weg te gaan. Het was zijn huis. Ik heb er officieel zelfs nooit gewoond. Mijn ouders hebben mij terug opgevangen maar ik ben op zoek gegaan naar een appartementje. Daar ben ik dan op 1 april 2007 ingetrokken. Afwachtend op de komst van mijn zoon. Hoe dat verlopen is zal ik in een andere blog omschrijven. Alvast bedankt voor het lezen van deze blog.