Eindelijk weer verder

Na mijn operatie in september heb ik door de katheter een blaasontsteking opgelopen. Al maanden liep ik met buikpijn en vage klachten, maar er werd steeds alleen maar gekeken naar mijn baarmoeder en eierstokken, en daar was niets mis mee. 

Ik ben dan ook ontzettend blij met mijn nieuwe huisarts, die mij wél serieus neemt, en besloot om verder te zoeken. Begin december kwam uit urine onderzoek dat ik een blaasontsteking had van de e-coli bacterie, die de meeste blaasontstekingen veroorzaakt en vrij goed te bestrijden is met antibiotica en cranberries. 

Toch bleven mijn klachten aanhouden en na verder onderzoek bleek ik ook nog een ziekenhuisbacterie te hebben opgelopen. Hiervoor kreeg ik een behoorlijk heftige antibiotica waar ik flink ziek van ben geweest. Gelukkig niet voor niks, want ook deze bacterie is inmiddels verdwenen. Maar dat lucky kerst-ei waar ik zo op gehoopt had heb ik helaas voorbij moeten laten gaan vanwege de medicijnen. 

Maar goed, afgelopen woensdag kreeg ik dus van de huisarts het bericht dat er geen vreemde bacterien meer gevonden zijn , en dat ik vanaf deze maand gewoon weer kan gaan insemineren. 

Diezelfde woensdag ben ik ook bij de gyn geweest in het ziekenhuis. Ook hier was alles in orde, en hoef ik mij pas weer te melden als ik een positieve test in handen heb. Ik heb nog gevraagd naar onderzoek van mijn progesterongehalte, maar dit heeft volgens haar weinig zin. Meer progesteron wordt aangemaakt bij een goede zwangerschap, en het nut van eventueel toedienen van extra progesteron ter bevordering van de innesteling is nog niet bewezen. Hier loopt een studie naar in heel europa, en daar wilde ik mij dan wel voor opgeven. De ene helft krijgt progesteron toegediend, en de andere helft placebo's, maar goed, voor mij is meedoen aan zo'n studie beter dan helemaal niets doen.

Helaas mag je hier pas aan meedoen na 3 miskramen. Ik heb 2 miskramen en een bbz achter de rug, maar die laatste wordt niet als miskraam gezien, dus ik val op dit moment nog buiten de doelgroep. 

Hetzelfde geldt eigenlijk voor het DNA onderzoek dat na herhaaldelijke miskramen wordt gedaan, ook hiervoor staat een minimum van 3 miskramen, en kom ik dus niet in aanmerking.

Kort gezegd komt het erop neer dat ik bijna 4 maanden heb gewacht op deze afspraak, om te horen te krijgen dat ik eerst nóg een miskraam moet krijgen voor er daadwerkelijk iets voor me gedaan kan worden. Nou, ik hoop dus dat die miskraam en daaropvolgende onderzoeken er niet gaan komen, en dat ik dit jaar eindelijk eens goed zwanger ga worden. 

Niet alleen vanwege deze toestanden, en dat ik zo ziek was van de medicatie, was ik even niet online. Ik kan soms ook behoorlijk last hebben van de donkere dagen, en de feestdagen hakken er dan nog eens extra in, omdat ik die de afgelopen 12 jaar alleen heb moeten doorbrengen. Maar dit jaar, in plaats van thuis met de gordijnen dicht te blijven zitten, ben ik lekker hele dagen met Luna over het strand gaan lopen. Mijn puppy is nu 4 weken hier, en ze doet het echt geweldig!!!

Maar goed, ze heeft enorm veel energie, en ik ben er dus erg druk mee. Wel goed voor mij hoor, want als ik zie hoe blij ze aan het spelen is op het strand of in het bos, dan word ik daar ook helemaal blij van :))

En ze vind het erg leuk als ik met haar mee ren en spring, en ook dat is goed voor mij, haha.

Na van mei t/m november bijna 30 kg te zijn afgevallen, was ik in december toch weer ietsje aangekomen. Deze week mijn dieet weer opgepakt, en in de afgelopen 6 dagen alweer 5 kilo eraf!!!

Nu maar wachten op mijn ei, dat waarschijnlijk vroeg is deze maand, dus ik denk a.s. woensdag en donderdag te kunnen insemineren, om dan eindelijk weer plaats te nemen op het welbekende wachtbankje.