We zijn nog samen......voor nu.
Hoewel ik vroeger altijd riep dat als hij mij zou besodemieteren ik hem buiten zou trappen, heb ik dat niet gedaan.
We zijn samen.....voor nu. Ik weet niet wat de toekomst brengt. Eerst zien en dan kijken we verder. Ik wil vechten maar het moet wel de moeite waard zijn.
Ik ben zo gekwetst dat er heel wat gefixed moet worden.
Ik wil berouw zien. Oprechte spijt van wat hij heeft gedaan. Dat ik in zijn ogen zie dat hij gebukt gaat onder schuldgevoelens. Dat ik kan voelen wat hij voelt. Geen woorden.....die zeggen niets meer.
Ik wil waardering voor de tweede kans die hij heeft gekregen. Dat hij snapt hoe moeilijk het is om een 2e kans te geven in deze situatie. Dat hij dankbaar mag zijn dat ik wil proberen om hem uiteindelijk te vergeven. Dat hij zijn kinderen nog dagelijks ziet en ze s avonds een nachtkus kan geven.
Ik wil aandacht. Oprechte aandacht.....voor mij alleen. Het gevoel krijgen dat ik echt de enige ben voor hem. Dat zij hem niks meer doet. Dat hij echt van mij houd en ik geen tweede keus ben.
Ik wil eerlijkheid, in alles. Geen gelieg meer. Geen geheimzinnigheid met telefoons etc. Geen vaag gedoe.
Ik wil dat er geen enkel contact meer is. Niet aankijken, geen lach, geen hoi.... Als ik merk dat hij zich niet hieraan houdt, is het klaar. Zij is exit..... zo niet, dan hij.
Ik wil heel veel maar snap ook dat het weer moet groeien. Het is niet snel goed nu. Daarvoor ben ik te erg gekwetst. De boosheid knalt nog regelmatig binnen en elk ding wat niet gaat zoals ik hoop, zorgt voor een explosie.
Ik hoop gewoon dat ik het waard ben voor hem om te vechten. Om begrip te tonen, geduld te hebben en mijn explosies voor lief te nemen.....
reacties (0)