Mijn man en ik zijn deze maand 20 jaar samen. Mijn eerste liefde....
We hadden iets speciaals. Ik kon aan zijn gezicht zien wat hij dacht, ging doen of zeggen. Ik kon zien wanneer hij niet goed in zijn vel zat.
Ik dacht dat ik hem door en door kon. En ineens is dat weg....
Ik ken hem niet meer zoals ik dacht. Hij kan liegen zonder dat ik het zie. Hij kan sex hebben met een ander zonder dat ik het door heb.
Hij kan onze normen, waarden en onderlinge afspraken over trouw overschrijden zonder aan mij te denken.
Hij kan dingen doen met een ander die hij alleen met mij hoort te doen. Hij is geen goed voorbeeld voor onze kinderen. Hij is egoistisch. Hij is een leugenaar. Hij is een vreemdganger.
Waarom vertrouwde hij mij niet om eerlijk te zijn toen ik vroeg wat er speelde? Ik maak hieruit op dat hij niet wilde dat het stopte. Waarom kon hij zo liegen? Waarom werd hij boos op mij terwijl hij wist dat ik gelijk had? Waarom was ik niet belangrijk genoeg om te stoppen?! Waarom knaagde het schuldgevoel niet zo hard dat hij eerder stopte? Waarom koos hij ervoor iets te doen waarvan hij wist dat het mij zou kwetsen?
Wat wij hadden is niet meer. Ik moet hem weer opnieuw leren kennen. Ik vertrouw hem niet. Ik geloof hem niet. Ik hou nog steeds van hem maar het voelt anders. De band die wij hadden is er niet meer.
Het vertrouwde is weg. Jij en ik is niet meer vanzelfsprekend.....
reacties (0)