Mijn boefie 3 jaar

Vandaag is Jonathan 3 jaar geworden. Hiep hiep hoera! Gisteren was hij zo zenuwachtig dat hij tegen de muren op vloog. Zo druk! En vandaag was het dan zover, hij was jarig en daar horen cadeautjes bij. Van zusje Zara kreeg hij een Peppa Big puzzle en van zijn vader en mij kreeg hij een stoere grote jongensfiets met zijwielen! Hij mocht ook trakteren op het KDV. Hij had samen met zijn vader slakken toetjes geknutseld. Slakken zoeken in de tuin is namelijk zijn grote hobby. We hebben de dag feestelijk afgesloten met patat. Morgen vieren we het nog even met ooms, tantes,opa's en oma's en wat vriendjes en vriendinnetjes.

Drie jaar alweer! Waar blijft de tijd? Opeens heb ik een kleine, eigenwijze peuter in mijn huis rondlopen met overal een mening over. Hij weet heel goed wat hij wil en vooral wat hij niet wil. Hij weet wat hij lust en vooral wat hij niet lust en hij vertelt ons graag waar we mee moeten spelen en hoe. Ook brengt hij steeds meer fantasie in zijn spel. Appelpartjes worden boten, zijn handen zijn een krokodil en het keukenkrukje is een tunnel voor zijn auto's. Ook staat er in ons huis blijkbaar een sterke wind, want hij laat zich regelmatig dramatisch op de grond vallen en roept dan: 'De wind blaast mij om, ik kan niet opstaan!' Hilarisch om te zien, maar hij gebruikt het ook vaak als excuus om niet mee te gaan met ons naar bijvoorbeeld de winkels, of naar boven om een schone luier aan te doen. Zindelijk is hij dus ook nog niet, al plast hij wel elke dag een of twee keer op het potje, maar dat is altijd op ons initiatief. Hij geeft het zelf niet aan. Het komt vanzelf een keertje denk ik. Alle jongetjes in mijn familie zijn en waren laat zindelijk, dus ik maak me geen zorgen. Verder is hij nog steeds een hele trotse grote broer. Hij wil Zara de hele tijd aaien, of aan haar zitten. Soms een beetje te wild, maar altijd met goede bedoelingen.

Kortom: ik heb een heerlijk mannetje van drie!