Twee weken na de bevalling

De tijd vliegt! Zara is inmiddels twee weken oud. Twee weken en mijn huis is van blauw naar roze omgetoverd. Ik ga helemaal los op al die leuke jurkjes en legginkjes en andere roze items. Lang leve roze! En natuurlijk hoera voor blauw! Want mijn lieve Jonathan slaan we zeker niet over.

We zijn nog volop in het proces van een gezinsritme vinden met zijn allen. Manlief heeft vanaf deze week drie weken vakantie, dus we kunnen mooi met zijn vieren wennen aan de nieuwe gezinssituatie. Jonathan is ontzettend lief voor zijn zusje en hij wil haar de hele tijd aaien en vasthouden. Toch is hij ook behoorlijk ondeugend en eist hij op die manier zijn portie aandacht op. Vrijdag hebben we hem ziek opgehaald bij het KDV. Hij heeft daar alles ondergespuugd en thuis heeft hij ook nog twee keer overgegeven, dus ik denk dat dat ook wel een beetje spanning is geweest. Verder voelde hij zich namelijk prima en de volgende dag was er niets meer aan de hand. Arme knul. Ik moet wel even bewust aandacht aan hem geven. Ik kan hem ook niet tillen, of dingen voor hem pakken, dus het is even zoeken in welke vorm dat gaat. Die arme jongen wil zoveel van mij en ik ben lichamelijk niet in staat hem dat te geven. Moeder zijn is je schuldig voelen, al helemaal als er een tweede bijgekomen is. Ik merk dat hij erg naar zijn vader toetrekt nu.

De borstvoeding gaat nu al stukken beter. De kloven beginnen te genezen. Er lijkt ook een voorzichtig ritme in te komen. Overdag komt ze om de drie uur en 's nachts om de vier uur. Volgens het boekje dus eigenlijk. Wel doet ze er nog heel erg lang over, dus ik ben me nu aan het bekwamen in het afkoppelen. Ik vond het namelijk een beetje eng om mijn pink tussen haar kaakje te wrikken, maar het gaat nu eigenlijk best goed. Volgens de wijkverpleegkundige kon er echt niets gebeuren en nu ik het een paar keer gedaan heb, gaat het eigenlijk heel goed. Zodra ze begint te sabbelen in plaats van drinken, koppel ik haar af en mijn tepels zijn mij dankbaar.

De krampjes zijn nu echt begonnen. Vandaag was ze er erg onrustig van. We hebben nu toch maar de speen geintroduceerd, want ze heeft hele grote zuigbehoefte en het sabbelen stelt haar gerust tijdens aanvalletjes van kramp. 

Al met al gaat het hartstikke goed met ons. Ik was even vergeten hoe moe je kan zijn, zo'n eerste periode, maar het is het natuurlijk allemaal dubbel en dwars waard!

Tot blogs!