De start van borstvoeding; van regeltante naar boeren aan de borst

Natuurlijk wilde ik borstvoeding geven aan nummertje twee. Geen twijfel over mogelijk. Ik heb Jonathan ook 5 maanden de borst gegeven en dat beviel me uitstekend. Inmiddels is nummertje twee geboren en heet ze Zara en we zijn bijna een week aan het borstvoeden, nou ja, ik dan. Deze blog schrijf ik met name voor mezelf. Ik kan me goed voorstellen dat een verslag van hoe de borstvoeding verloopt niet iedereen boeit. No hard feelings dus, als je het niet wil lezen, of niet wil reageren ;).

Toen Zara net geboren was, was ze heel erg van slag. Ze is met een keizersnede ter wereld gekomen en ze konden haar niet goed te pakken krijgen, dus ze is er met best een beetje geweld uitgehaald. Ze wilde dan ook heel lang niet drinken ondanks dat ik heel veel huid op huid met haar heb doorgebracht en regelmatig heb geprobeerd om haar aan te leggen. Ze was gewoonweg te moe en onder de indruk. De eerste tijd heeft ze dus jammerend en slapend doorgebracht met als resultaat dat ze de eerste dag zo goed als niet aan de borst had gedronken. De dag er na lukte het beter, zo goed zelfs dat ze, tegen de avond begon met clusteren. Achter elkaar wilde ze aan de borst en aan elke borst dronk ze wel drie kwartier. Die nacht heb ik zo goed als niet geslapen en de volgende ochtend kreeg ik ook weinig kans om te douchen, of te ontbijten. Ik was gebroken. Elke keer als ze leek te slapen hoopte ik dat ik een of twee uur rust zou krijgen om even mijn ogen dicht te doen, maar dat was zelden het geval. Elke keer keek de verpleegster mee of Zara wel goed aanhapte, of ze goed dronk en aldoor zeiden ze dat dat goed ging en dat het daar niet aan lag. Mijn tepels begonnen te branden en elke keer als het tijd was om te voeden zette ik mij al schrap om me voor te bereiden op scherpe pijn in mijn tepels. Niet goed...

De nacht er op was weer hetzelfde verhaal. Non-stop wilde ze drinken. De verpleegster besloot haar te wegen. Niet goed, ze was 7% afgevallen. Dat was teveel en Zara moest volgens protocol worden bijgevoed. Ze kreeg een cupje van 20 cc kunstvoeding. De dagzuster concludeerde dat mijn borsten eigenlijk net goed op gang waren en dat het eigenlijk zonde zou zijn om nog een keer bij te voeden. 's Nachts, echter ben ik toch gezwicht voor een cupje bijvoeding, in de hoop op een klein beetje slaap en rust voor mijn, steeds pijnlijkere tepels en zowaar het werkte! Ik kon even anderhalf uur slapen.

Eenmaal thuis ging het nog steeds hetzelfde. 'Dit is echt een clusterbaby', meldde mijn kraamhulp aan de verloskundige. Beiden concludeerden dat het waarschijnlijk aan het bloedhete weer en het grote gewichtsverslies van onze dame lag en dat het waarschijnlijk beter zou moeten gaan binnenkort. De voeding kwam inmiddels wel goed op gang, want ik hoorde Zara klokken wanneer ze dronk. Het klokte soms zo hard dat ze tijdens het drinken al boerde. Die avond en nacht liet ze keurig drie uur tussen voedingen. Wat een verademing! Slaap! Nog steeds dronk ze heel lang uit elke borst, maar ik was al lang blij dat ik een klein beetje rust kreeg.

Vanaf toen ging het beter, maar mijn tepels zijn nog steeds stuk. We hebben vandaag, samen met de kraamhulp, geoefend met goed aanhappen en voeden in de rugbyhouding. Dat laatste vind ik nog erg lastig om zelf te doen en ik krijg het niet goed voor elkaar om haar in de goede houding te krijgen en er zelf ontspannen bij te zitten. Ook probeer ik nu, op aanraden van de kraamhulp om een hydrofiel opgerold onder mijn borst te leggen, zodat mijn zware borst niet zo hangt waardoor ze misschien beter aanhapt. Ik ga maar eens meer oefenen met de rugbyhouding en wat onderzoek doen naar wat ik nog meer kan doen om die kloven te laten helen. Ik heb dit nooit gehad met Jonathan, dus het is compleet nieuw en een echte tegenvaller voor me. Ik hoop echt dat het beter wordt.