Wakker jongetje

Zoals de titel al zegt: ik heb een heel wakker jongetje in huis. Zo wakker dat we, tot mijn grote spijt, afscheid hebben moeten nemen van het zo geliefde middagslaapje. O wat heerlijk vond ik die paar uurtjes voor mezelf, waarin ik snel even wat huishoudelijke klusjes kon doen, of waarin ik ook heel even mijn ogen dicht kon doen (zwanger zijn kost een hoop energie), waarin ik heel even een tijdschriftje kon lezen of even een beetje slechte middag-televisie kon kijken. Het werd echt tijd, want de afgelopen weken lag Jonathan vaak 's avonds wakker tot een uur of negen, ook al legden we hem keurig om half acht in bed. Gisteren paste mijn schoonmoeder op en die heeft hem voor het eerst 's middags wakker gehouden. Dat ging echt heel goed. Hij vertoonde totaal geen tekenen van vermoeidheid en hij kwam gisteravond heel erg vrolijk thuis. Toen we hem in bed legden om half acht ging hij meteen slapen. Kortom: hij was er echt aan toe om dat middagdutje over te slaan. Ondanks dat dat met minder tijd voor mezelf gepaard gaat, levert dat natuurlijk ook een hoop op. Met name vrijheid! Ik hoef geen rekening meer te houden met een jongetje dat tot half vier slaapt, maar ik kan 's middags ook gewoon dingen ondernemen. Dat is natuurlijk ook heel erg fijn! Daar genieten we nog even een paar maandjes van, want dan hebben we er weer een handenbindertje bij :).

We gaan van het weekend ook een groot bed voor Jonathan kopen. Hij past echt bijna niet meer in zijn slaapzakjes en hij moet zijn ledikant uiteindelijk toch afstaan aan zijn toekomstige broer of zus. We konden dus kiezen, nieuwe slaapzakjes kopen, of dan meteen maar een nieuw bed. Ik hoop dat de overgang een beetje soepel gaat, want meneer is heel erg gehecht aan zijn slaapzakjes en dekens vindt hij nog niet echt een succes. We zullen zien.

Jonathan is een echte kletsmajoor. Hij praat de oren van je hoofd! Heel erg gezellig. Ik vind het leuk om te merken dat hij taal al zo goed onder de knie krijgt. Ik was zelf ook een vroege prater en ik ben altijd erg goed in taal geweest, dus stiekem ben ik natuurlijk een beetje trots dat hij dat van mij heeft. Hij gebruikt al hele volzinnen: 'Papa, mag ik televisie kijken?' 'Ik wil in de spiegel kijken' en ga zo maar door. Heel fijn, want dat maakt dat het met de beruchte peuterdriftbuien erg meevalt. Hij kan prima duidelijk maken wat hij wil, dus er is geen noodzaak om driftig te worden. Behalve tijdens het diner dan. Hij weigert al maanden te eten. Een stukje vlees, of frietjes, dat lust hij wel, maar alles waar groente in zit, dat eet hij gewoon niet. We hebben vanalles geprobeerd van omkopen (als je een hapje eet, mag je een stukje kroepoek), tot negeren,  tot mee laten helpen met koken, tot (uit wanhoop en heel verkeerd, ik weet het) boos worden. Niets helpt. Het resultaat blijft een niet etend, stijfkoppig peutertje. Van wie hij dat nu heeft??? :)

Met mijn zwangerschap gaat het tot nu toe allemaal goed. De vlag kan uit, want ik ben (bijna) niet meer misselijk!!! Ik ben heel erg blij natuurlijk. Ik voelde Jonathan al met 16 weken bewegen, maar ik voel nu nog helemaal niets. Althans, dat denk ik, want soms denk ik wel wat te voelen, maar dan ga ik weer twijfelen of dat het wel was. Dik word ik wel al behoorlijk. Ik heb een buik die ik bij Jonathan pas bij ruim 20 weken had. Leuk natuurlijk, want dan kan ik er lekker mee pronken. Mijn huid ziet er niet uit, ik zit onder de pukkels en ook die volle haardos die je door verschillende sites beloofd wordt tijdens de zwangerschap, is een snel vet wordend plat bosje haar. Maar goed, dat maak ik weer goed met mijn o zo gelukkige, prachtige ik-ben-zwanger-uitstraling ;).