Plopperdeplop

In mijn vorige blog maakte ik mij nog een beetje zorgen, omdat ik dat prachtige leventje in mijn buik nog niet voelde bewegen. Ik voelde Jonathan al bij 16 weken, maar deze keer voelde ik helemaal niets rond diezelfde periode. Maar nu ik 18,5 week heen ben voel ik daar dan toch echt de welbekende plopjes! Wat een heerlijk gevoel! Maar dat hoef ik jullie, als moeders, natuurlijk niet te vertellen. 

Vandaag ben ik ook weer bij de verloskundige geweest. Helaas begint mijn bloeddruk weer behoorlijk te stijgen. Ik vermoedde het al, want ik heb mijn trouwring afgedaan deze week, omdat ik vocht begin vast te houden. Mijn verloskundige keek ook zorgelijk. Het is wel erg vroeg in de zwangerschap. Ik was een beetje een grensgeval, dus ik hoef nog net niet doorverwezen te worden. Als ik doorverwezen wordt, is dat alleen maar iets eerder dan gepland, want vanwege mijn keizersnedelitteken (mooi galgjewoord, haha) zal ik toch uiteindelijk door de gyneacoloog begeleid worden de laatste paar weken. Ik hoop dat het allemaal wel meevalt uiteindelijk, want als ik weer hypertensie krijg, is de kans groot dat ik weer met een keizersnede moet bevallen. Ik wil zo graag een natuurlijke bevalling meemaken. Daarbij zou ik ook gewoon graag tot 36 weken willen blijven doorwerken. Maar goed, ik loop op de zaken vooruit. Het komt zoals het komt. Mijn gewicht was overigens keurig; 1,5 kilo er bij en ook heb ik het hartje weer gehoord. Wij willen niet weten wat het geslacht van onze buikbaby is, maar omdat het hartje zo snel klopt elke keer, begin ik te vermoeden dat dit wel eens een meisje zou kunnen zijn. Ik zei tegen de verloskundige tijdens het luisteren: ' Daar zit flink de vaart in.' Waarop zij antwoorde: 'Ze is hard aan het werk.' 'Of hij natuurlijk,' voegde ze er haastig aan toe. Ik denk dat ze zich versprak, haha. We willen het echt niet weten, maar het blijft leuk om te raden natuurlijk. Ik heb mezelf altijd gezien met alleen maar zoons, maar een dochter zou ik ook geweldig vinden. Het maakt me, eerlijk waar, helemaal niets uit. 

Maandag is er weer een spannend moment. Dan hebben we de 20-weken echo. Natuurlijk zal ik daar ook een blogje over schrijven.