Het tweede trimester is aangebroken!

Yesss! Ik ben inmiddels 13 weken zwanger! Ik begin me zekerder en zekerder te voelen over de zwangerschap. Nou kan dat ook bijna niet anders, want mijn lijf geeft al weken mega-zwangerschapssignalen af. Wat heb ik toch de longen uit mijn lijf gekotst de afgelopen weken. Het goede nieuws is, dat de misslijkheid de afgelopen week enorm is afgenomen. Alleen in de ochtend, als ik mijn bed uit stap, ben ik nog aan het spugen, maar overdag is dat gelukkig over. Ook begin ik opeens trek te krijgen in dingen. Ik kan geen boodschappen meer doen zonder allerhande overbodige voedingsmiddelen in mijn mandje te laden. Ik geef er maar een beetje aan toe, want er mag best wat gewicht bij nu, in plaats van er af.

We zijn net terug van een midweekje weg. Maandag, de vertrekdag, hadden we eerst nog de termijnecho. Natuurlijk was ik erg nerveus, bang om te horen dat het niet goed zat, maar mijn angst bleek ongegrond. Op het beeldscherm verscheen een piepklein mini-mensje, van bijna 7 centimeter, met een prachtig kloppend hartje en twee armpjes en twee beentjes, alles er op en er aan. We hebben extra lang van de beelden mogen genieten, omdat ons kleintje dusdanig lag te relaxen, dat de echoscopiste de nekplooi telkens niet helemaal goed kon meten. Het is uiteindelijk gelukt! Ik denk dat deze tweede een stukje rustiger is dan onze lieve Jonathan, hahaha. Ook ben ik drie dagen vooruit gezet. Ik ben dus 10 juli uitgerekend!

Ons midweekje weg was heerlijk. Lekker simpel in een bungalow in Drenthe. We hebben niets uitgevoerd. We hebben een beetje gezwommen en rondgehangen op de indoor speelplek en dat was het eigenlijk. Heel saai, maar wat zijn we bijgekomen! Jonathan vond het geweldig. Op het park was een indoor zandbak waar hij zich lange tijd heeft vermaakt en het toppunt was de mini-disco. Tot onze grote verbazing vond hij dat geweldig en probeerde hij alle dansjes die ze deden mee te doen, terwijl hij enthousiast aan het meeroepen was. Mijn moederhart vulde zich met trots en vertedering terwijl ik hem zo enthousiast zag dansen. Wat wordt hij toch groot! Vuurwerk blijkt hij ontzettend bang voor te zijn. Toen we overdag buiten liepen en al die knalletjes hoorde, raakte hij helemaal in paniek. Hij wilde niet lopen, niet in de wagen, hij wilde alleen getild worden en hij hield zijn ogen stijf dicht. Onze geruststellende woorden (dat is vuurwerk, dat is heel ver weg, er gebeurt niets, je bent bij papa en mama) haalden niets uit. Hij wilde op oudejaarsdag ook niet slapen, dus hij is met ons opgebleven tot twaalf uur. We hebben hem wel kunnen overhalen om even uit het raam te kijken naar het vuurwerk. Dat vond hij uiteindelijk toch wel heel leuk. Enthousiast stond hij de kleuren te roepen en hij wilde eigenlijk niet mee om te gaan slapen. Hij heeft die nacht en de nachten daarna bij ons in bed geslapen. Hij durfde niet meer in zijn eigen bed. Gelukkig, nu we thuis zijn ging hij weer zonder problemen in zijn eigen bed liggen.

Dat was even een lange blog voor mijn doen. Morgen lekker de stad in voor positiekleding, want er begint toch het een en ander te knellen :) Xxx