Het leven op twee benen

Sinds Jonathan het lopen ontdekt heeft, is hij niet meer te stuiten. Hij rent de hele kamer rond. Die arme katten van mij zien hem regelmatig gillend op zich af rennen en ik zie mezelf regelmatig achter hem aan rennen als hij bijvoorbeeld zijn jas aan moet, omdat we de deur uitgaan. Van dat laatste maakt hij echt een spelletje. Zodra hij ziet dat ik zijn jas van kapstok pak, begint hij te gillen en zet hij het op een rennen. De deurklink van de deur naar de gang staat inmiddels omhoog. Opeens kon hij er bij namelijk. Hij moest er weliswaar voor op zijn tenen staan, maar dat hield hem geenszins tegen om de deur keer op keer open te maken. Nou is dat natuurlijk wel irritant, maar ook nog eens erg gevaarlijk, want zodra hij de gang in loopt, zet hij koers richting trap. Dat kan hij namelijk ook heel goed: trapklimmen.

Zijn woordenschat neemt elke dag merkbaar toe. Hij vindt het fantastisch om boekjes te lezen en plaatjes te benoemen. Zijn favoriete woord is 'bal'. Hilarisch, want in een van zijn boekjes staat er op elke bladzijde een bal. Dan zegt hij 'bal', slaat de bladzijde om en zegt weer 'bal', slaat de bladzijde om 'bal', enz. De laatste keer dat we een lijst hebben gemaakt van de woorden die hij zegt, kende hij er al meer dan 50 en dat is al een tijdje terug, dus hij zal er inmiddels wel weer een aantal bijgeleerd hebben. Sinds gisteren noemt hij mij 'mama' in plaats van 'papa', dus ook dat is weer een hele vooruitgang :).

Zingen doet hij ook tegenwoordig ook! Echt heel erg schattig. Soms is hij tijdens het spelen lekker aan het neurien, soms zingt hij lekker met mij mee als we zijn boekje met kinderliedjes aan het doorbladeren zijn. Zelf ben ik echt een enorme muziekfan. Muziek heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven, dus het maakt mijn moederhart ontzettend trots dat hij interesse voor muziek heeft. Soms staat hij ook lekker te dansen op een liedje dat hij hoort en hij speelt graag op zijn mondharmonica. Nou ja, spelen, hahaha, hij produceert er geluid mee :).

Met mij gaat het, zoals jullie al in mijn vraag konden lezen, iets minder goed. Ik heb sinds kort gesprekken met een psycholoog. Ik hoop dat het een beetje helpt om wat dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen en dat gevoel van druk en het gepieker wat te verminderen. Ik ga in ieder geval het advies om te gaan sporten opvolgen. Nu nog bedenken wat ik ga doen...
Het komt allemaal goed!