Een eigenwijze dreumes

18 maanden oud is onze kleine man inmiddels. Het is een enorm cliche, maar wat vliegt die tijd  toch. Meneer heeft het lopen helemaal onder de knie en eindelijk stapt hij de hele dag de kamer door. Natuurlijk doet hij meteen erg stoer, want ik zie hem regelmatig met enorme auto's, blokkendozen, of andere enorme en zware dingen rondsjouwen. Ik denk dat hij aan het oefenen is voor sterkste man van de wereld en zoals het er nu naar uit ziet, maakt hij zeker kans op deze prestigieuze titel :).

Voor mijn gevoel ontwikkelt hij zich echt in rap tempo. Het lijkt wel alsof hij elke dag een nieuw woord er bij leert. Het is steeds leuker om boekjes met hem te lezen, omdat het steeds meer een interactieve bezigheid is. Voorheen wees ik dingen aan en sloeg hij de bladzijdes om. Tegenwoordig wijst hij zelf dingen aan en benoemt ze. Of ik vraag aan hem: 'Waar is het hondje?'en dan wijst hij het hondje aan, om vervolgens enthousiast 'wafwafwaf' er aan toe te voegen.

Avondeten is tegenwoordig een ramp. Ik ben al erg blij als hij een hap of tien eet, want heel vaak blijft hij op 2 of  3 happen steken. Daarna zet hij het dan op een gillen, slaat tegen de lepel, of gooit alles op de grond. Ik wil hem wel zo veel mogelijk verschillende smaken laten proeven, maar ik merk aan mezelf dat ik toch heel vaak terugval op dingen waarvan ik weet dat hij ze lekker vindt. Na twee avonden slecht eten, wil je als moeder toch wel weer eens een avondje dat hij gewoon lekker eet. Ik ben bang dat het komt doordat ik hem de afgelopen tijd, na het overlijden van mijn broertje, voor het gemak heel veel potjes heb gegeven. Nou ja, het komt vanzelf wel weer goed (hoop ik). Misschien komt het ook doordat zijn eerste kies aan het doorkomen is. Hij heeft trouwens ook iets nieuws ontdekt: knarsetanden. Ik maar zeggen: 'Nee, niet doen. Stop daar eens mee.' Maar daar trekt hij zich niets van aan. Ik kan me niet voorstellen dat het goed is voor zijn tanden, maar ik er voor het gemak maar weer eens van uit dat het een fase is.

Verder is het gewoon een ontzettend lekker ventje. Ik ben laatst anderhalve week geveld geweest door de griep en het leek wel alsof hij rekening met me hield. Hij hield zich heel erg rustig en kwam extra vaak knuffelen. Ik kan hem soms wel opeten!

Ik kan nog wel vijf pagina's over hem volschrijven, maar laten we ook wat bewaren voor mijn toekomstige blogs ;).

X