Stapje voor stapje (en voor je het weet loopt hij)

Nee, de kleine man loopt nog niet los. Hij loopt ook nog niet aan een hand, hij wil er altijd twee, anders laat hij zich gewoon zakken. Maar hij staat sinds kort wel los! Dat is al heel wat. Ook heeft hij al een klein stapje los gezet, tussen de tafel en de bank. Apetrots was ik natuurlijk. Stapje voor stapje is hij toch wel al in de aanloop naar het los lopen. Kleine J is ook heel erg hangerig en ongeduldig en hij slaapt opeens weer heel veel. Wie weet is hij weer een sprongetje aan het maken!

Het gaat hartstikke goed met Jonathan. Ik zie wel dat het een klein driftkikkertje in de dop is. Als ik zeg dat hij iets niet mag, laat hij zich soms vallen en bonkt hij een keer met zn hoofd tegen de grond. Ook heb ik al eens een kopstoot gekregen. Daar heb ik natuurlijk onmiddellijk korte metten mee gemaakt. Ik ben bang dat hij dat driftige van mij heeft. Ondanks dat ik nu, als volwassen vrouw, erg rustig van aard ben, schijn ik vroeger echt ontzettend veel last van driftbuien gehad te hebben. Of beter gezegd, mijn ouders hadden daar vooral last van, hahaha. Karma is a b*tch, zeggen we dan ;).

De kleine man is ons ontzettend aan het uitproberen de laatste tijd. Heel vaak speelt hij erg zoet, maar af en toe doet hij achter elkaar stoute dingen. Hij zit dan overal aan waar hij niet aan mag zitten en wij maar roepen: "Nee, uhuh!" Na drie keer pak ik hem vast en kijk streng naar hem en zeg op strenge toon dat dat niet mag, om hem vervolgens ergens anders neer te zetten en geen aandacht meer te schenken. Dat werkte eerst aardig, maar opeens maakt hij er een spelletje van als ik dat doe.Dan gaat hij echt heel hard lachen en dan gaat hij zo snel mogelijk naar het verboden object toe om er aan te rammelen of iets dergelijks :s. Tips iemand?

Stapje voor stapje is ook hoe ik op dit moment mijn leven weer oppak. Ik vind mezelf nog erg vlak emotioneel gezien, maar gisteravond had ik voor het eerst even een moment van verdriet. Gelukkig, want ik begon me al zorgen te maken, omdat ik zo weinig voelde.

Morgen vieren we Sinterklaas bij mn schoonouders en volgende week gaan we een midweek naar Centerparcs. Allemaal gezellige dingen dus! Straks nog even kokkerellen, want ik heb beloofd om sate te maken voor morgen en gemarineerde kipvleugels. Ik denk dat ik ook nog sambal goreng boontjes ga maken met ei. Ik heb er nu al trek in!

168 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Alanis Antoinette

    O jee, dat niet luisteren is wel lastig he? Zeker als je het idee hebt dat de kleine je niet snapt en je gewoon uitlacht zo'n beetje ... Dat gebeurde hier steeds als hij aan mijn haren trok en ik het uitgilde van de pijn. En hij maar lachen :-( Tegenwooordig gaat dat al een stuk beter. Ik heb hem geleerd hoe hij mnoet aaien en dat dat heel lief is (hij mepte bijv. ook de hele tijd naar onze katten), Er is hoop dus :-)
    Weet je, alle emoties zijn geoorloofd en normaal als je zoiets hebt meegemaakt als jij. Woede, verdriet, leegheid ... Dus laat het gewoon maar over je heen komen. O jee, dat jlinkt zweverig, maar zo bedoel ik het niet. Sterkte!
    En heel veel plezier met de leuke dingen die gepland staan. Sambal goreng boontjes, mjam! Vanavond nog gegeten. Voor Indonesisch mag je me wakker maken, hahaha.

  • 2x mama

    Kleine kindjes worden groot, zo kruipt hij, zo loopt hij aan de hand en voor je het weet loopt hij los! Weer een stapje verder hihihi.

  • ozzie76

    veel plezier met sinterklaas en je midweek naar centerparcs. Hopelijk voel je je snel beter, maar verdriet heeft zijn tijd nodig dus neem je tijd, xxx

  • irisiris

    grote stappen voor je kleine man! Dat komt inderdaad wel goed! Ik zit zelf met de handen in het haar wat 'spelletjes maken van dat wat niet mag' betreft - hier hetzelfde fenomeen, wat ik ook doe, hij ziet eht als een goeie grap, en het ergste van al, ook in de opvang doet hij dingen die niet mogen en hij ziet eht als één grote grap. Vandaag stond er weer in het schriftje: niet flink geweest.... Gelukkig zien ze ook zijn heel lieve knuffelachtige kant. Waar gaat het met onze mannetjes naartoe ;)
    Centerparcs zal leuk zijn, er eens vantussen! Geniet heerlijk, je hebt het echt verdiend na al wat je hebt meegemaakt. Die emoties komen ook nog wel. Zelf herken ik dat ik toen ik mijn eerste kindje verloor maanden wat 'verdoofd' heb rondgelopen, ik kon niet meer intens voelen, en nu, 2 jaar later barst ik vaak in tranen uit en mis ik hem. Hmmm, ik ga zo balletjes in seldersaus maken :)