Dag 2012, Hallo 2013! Laten we er iets moois van maken.

Laat ik beginnen met iedereen een goed, gezond en gelukkig 2013 toe te wensen. Dat het nieuwe jaar ons maar veel goeds mag brengen! Zoals jullie allen weten waren de laatste maanden van 2012 voor mij nou niet echt geweldig om het zacht uit te drukken, dus ik hoop op een veeeeel beter 2013. Mijn man en ik willen heel graag een tweede kindje, dus ik hoop dat deze wens dit jaar in vervulling gaat. Wie weet... De droom om als miljonair 2013 in te gaan is al een rook opgegaan in ieder geval, want we hadden helemaal niets gewonnen met de oudejaarsloterij, hahaha.

Met ons kleine dreumesje gaat het erg goed. Nog steeds zet hij maar een paar stappen los elk keer, maar het heeft nu in ieder geval wat meer zijn interesse, dus het komt vanzelf. Ons eigenwijze meneertje doet het gewoon lekker op zijn eigen tempo allemaal. Hij gaat wel steeds meer woordjes zeggen. Zijn recentst verworven woordjes zijn 'open', 'appel'  en 'dicht'. Dat laatste woord zegt hij met een zachte 'g' en dat is voor hier erg ongebruikelijk, hahaha. Verder zegt hij 'buum' tegen de boom en 'tuig' (wederom met de zachte 'g') tegen overvliegende vliegtuigen. Het woord 'poes' zegt hij al een hele tijd, maar we moeten hem nu alleen nog even leren dat niet ieder dier een poes is. Zelfs de gans in het hertenkampje wordt uitgemaakt voor poes.

Jonathans' nieuwe favoriete speelgoed is Duplo. Hij is de hele dag bezig met het uit elkaar halen en in elkaar zetten van de blokjes en dat kan hij al erg goed. Hij is alleen erg ongeduldig, dus zodra het niet in een keer lukt duwt hij driftig het blokje onder mijn neus. Ik probeer hem altijd aan te moedigen het nog een keertje zelf te proberen, voor ik hem help, maar daar trapt hij niet altijd in. Over driftig gesproken: meneer begint al een echt driftig peutertje te worden. De laatste tijd zie ik hem regelmatig ter aarde storten als hij iets niet mag, met een hoop gegil, terwijl hij met zijn beentjes trapt en met zijn hoofd (voorzichtig) op de vloer bonkt. Toen ik dat voor het eerst zag moest ik eigenlijk heel hard lachen. Dat lachen is me de afgelopen twee dagen wel een beetje vergaan hoor, want er is momenteel geen land met meneer te bezeilen. Hij hangt continu aan mijn benen, huilt en jengelt als hij even geen aandacht krijgt of iets niet mag en hij is een crime met eten. Toch is hij op sommige momenten ook gewoon weer dat lieve vrolijke mannetje, zolang je hem maar zijn zin geeft. Het zal wel weer even tijdelijk zijn, maar het is niet altijd makkelijk.

Tot zover mijn eerste blog van het nieuwe jaar!