Het leven gaat door

Gisteren hebben we afscheid genomen van mijn geliefde broertje. Het was een prachtige uitvaart met hele mooie muziek en mooie woorden. Ik heb zelf ook gesproken en daar ben ik erg blij om. Dat hoort bij het afscheid nemen. Ik heb deelgenomen aan het afscheid, ik heb het niet alleen maar ondergaan. De zaal zat afgeladen vol. Van de uitvaart onderneemster heb ik begrepen dat er 199 mensen aanwezig waren. Daarbij opgeteld de honderden mensen die de afgelopen week langsgekomen zijn om hun steun te betuigen, de stapels kaarten die binnen zijn gekomen. Echt geweldig. Kleine Jonathan vond het allemaal prachtig. Elke dag weer gezellig naar opa en oma met allemaal mensen waar hij zich voor uit kon sloven, het kon hem niet gek genoeg. Ook bij de uitvaart heeft hij zich geweldig gedragen. Ik zie hem nog zitten voor de kist, meedeinend met de muziek met een grote glimlach op zijn gezicht. Ongetwijfeld zal hij het verdriet hebben opgepikt en gisteren wilde hij de hele tijd naar mijn moeder toe, alsof hij wist dat zij het meest getroost moest worden.
Ik ben blij dat deze week voorbij is. Ik ben toe aan rust en afstand van mijn ouders. Hun verdriet is niet mijn verdriet. Ik moet dit even zelf verwerken. Ik ben nu enigst kind en dat voelt erg eenzaam. De mengeling van boosheid, verdriet, eenzaamheid en vervreemding van mijn ouders verwarren mij op dit moment, maar we moeten door. Gelukkig heb ik hier thuis een klein onschuldig mannetje rondkruipen die mij wat afleiding bezorgt en me dwingt mijn verdriet even in de vriezer te zetten. Dat helpt enorm. Ik sluit niet uit dat ik binnenkort professionele hulp zoek om dit te verwerken, want ik voel me echt enorm eenzaam in mijn verdriet ondanks mijn vele vrienden en mijn lieve echtgenoot die er alles aan doen om me er doorheen te slepen.
Dankjullie wel voor al jullie lieve berichtjes op mijn vorige blog. Dat deed me veel.

135 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Purdy1987

    Zoals je schrijft zeker professionele hulp zoeken als je voelt dat je daar behoefte aan hebt. Een lief klein ventje in huis zorgt inderdaad dat de meest donkere dagen net iets lichter worden!

  • Alanis Antoinette

    Fijn dat je zoveel steun hebt in je nabije omgeving, maar vreselijk rot dat je dit allemaal moet doormaken en dat je je zo eenzaam voelt. Goed dat je niet bang bent om hulp in te schakelen bij je rouwverwerking. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Ik vind het sowieso al een hele stap dat je je gevoelens onder ogen ziet en merkt wat dit met je doet. Veel sterkte, je bent een enorm sterke vrouw! Maar je mag ook best af en toe huilen, je miserabel en zwak voelen. xx

  • lovexxx

    Wat bijzonder knap dat je hebt gesproken op de uitvaart van je broertje!! En wat fijn dat er zoveel mensen zijn gekomen om afscheid te nemen van hem, en om jullie bij te staan. Kan me voorstellen wat een heftige week dit is geweest voor je/jullie. En idd goed dat je even afstand neemt, en de tijd neemt om met je eigen verdriet te zijn. Ik heb ook met zelfdoding in mijn gezin te maken gehad, en al was ik nog klein, ik ken ook al die verschillende emoties die jij nu hebt. Als je er over wil praten, mag je me altijd een berichtje sturen. Zelfdoding heerst soms echt nog een taboe op, waar mensen niet snel over praten in mijn beleving. En daarin kan je je dan ze eenzaam voelen. Meid heel erg veel sterkte met dit grote verlies. Dikke knuffel

  • irisiris

    wat heb je dat prachtig beschreven, het afscheid en jouw verdriet en pijn. Er rust nu een andere last op je schouder als enig overblijvend kind, dat voel je goed aan. Verdriet is altijd eenzaam, ervaar ik, zelfs degenen die hetzelfde meemaken, verwerken het op hun eigen manier en tempo. Rouwen komt en gaat en komt weer, het gaat nooit voorbij, ergens geraken we wel altijd een stukje verder. Hoe goed je ook in je kracht staat, soms kan proifessionele hulp toch welkom zijn, aarzel niet om die op te zoeken, je hebt daar recht op. En het lachende gezichtje van Jonathan, wat mooi dat je ook die herinnering aan de begrafenis kan koesteren. Heel veel liefs en sterkte wens ik je toe.

  • Mama-Qi-Jay

    Heel veel sterkte, ik heb er geen woorden voor. Dikke knuffel

  • Sharon

    Nogmaals een hele dikke knuffel en je mag mij altijd aanschieten als je even wil babbelen

  • ozzie76

    veel sterkte meid!!