Wisselspoor 2

Laatst schreef ik een blog over mijn beste vriendin.
Over onze relatie die veranderd en dat ik daar vrede mee heb.
Helaas overvalt me vandaag het verdriet net zoals dat vaak gebeurt bij het verliezen van een dierbare.
Vandaag hadden we dan weer een afspraak staan op haar initiatief. Een afspraak die ze wederom niet na komt en mij teleurgesteld achter laat.
Het is een beetje net zoals met je ex naar bed gaan en tot de conclusie komen dat het echt niet gaat werken en je teleurgesteld achter blijft in bed als ie vertrekt.
Ik heb geprobeerd het gewoon weer te laten maar ik moest er nu echt wat over zeggen omdat ik het zo zonde vind van onze relatie die zo hecht was.
Ik krijg een beetje een antwoord zoals; tja samenloop van omstandigheden en vind het jammer dat jij je rot voelt dat is niet de bedoeling. Maar blijkbaar voelt zij dat niet zo.
Het maakt me echt even heel erg verdrietig. Soms kan het helpen als je energie stopt in een relatie maar volgens mij ben ik aan een dood paard aan het trekken.
Dus zucht ik nog een keer, laat nog een traan, leg mijn hand op mijn inmiddels redelijk grote buik en weet weer Hoe echte onvoorwaardelijke liefde voelt.

Liefs een aanstaande mama