Lieve babybyters,
Ik kom niet zo veel meer op Babybytes, omdat het soms toch wel moeilijk is om hier in te loggen.
We zijn nu zo'n zes weken verder na het overlijden van ons mannetje. De eerste drie weken na de begrafenis heb ik vooral thuis op de bank doorgebracht, ik was eigenlijk nergens toe in staat. Langzaam, heel langzaam, probeer ik het leven weer beetje bij beetje op te pakken.
Ik heb mij nooit beseft hoe moeilijk alles is: de eerste keer naar de supermarkt, winkelen, uit eten gaan, de eerste keer op visite en de eerste keer weer een baby vasthouden.
Inmiddels heb ik dit allemaal gedaan en daar ben ik trots op. Overal waar je komt wordt je geconfronteerd met baby's en zwangere vrouwen, je ontkomt er niet aan. Dat het maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Inmiddels heb ik hulp van maatschappelijk werk en slik ik slaappillen, ik kwam zelf helaas de nacht niet door. Ook heb ik een kitten gehaald, zodat ik een beetje afleiding heb.
Woensdag hebben wij een afspraak met de gynaecoloog en krijgen we de uitslagen. Al met al heel spannend, al zijn we er op voorbereid dat er geen reden voor het overlijden van Sam gevonden is. Alle uitslagen waren tot nu toe goed.
Ik zal blij zijn als kerst, oud & nieuw en mijn uitgerekende datum (13-01) voorbij zijn. Ik zie enorm op tegen deze dagen.
Ik weet dat op een dag de zon weer zal schijnen, het weer lente wordt. Maar op dit moment is het nog erg donker, letterlijk en figuurlijk.
Ik wil iedereen bedanken voor alle berichten en sommige mensen zal ik binnenkort ook even persoonlijk beantwoorden.
Daarna zal ik Babybytes even vermijden, maar uiteraard hoop ik volgend jaar mijzelf weer bij jullie te kunnen aansluiten. Dat is mijn grootste wens: moeder ben ik geworden toen Sam werd geboren, maar ik hoop ooit een broertje of zusje voor Sam te mogen krijgen waar ik voor mag zorgen.
Liefs,
Diana
reacties (0)