Deel 3: Alleen naar de controle

Het was weer tijd voor een nieuwe controle. Volgens de laatste menstruatie zou ik nu op 13 weken zitten maar mijn gynaecologe had mij vorige keer al een week terug gezet. Oh, mijn lieve gynaecologe. Vorige maand waren we naar de eerste controle bij dezelfde gynaecologe als we bij mijn vorige zwangerschap zijn geweest. Ik was zo blij dat we terug konden bij haar want ze was meer dan een jaar wegens ziekte niet beschikbaar geweest. Achteraf bleek dat ze leukemie had gehad maar de chemo was goed aangeslagen en ze begon terug met werken. Maar een week na mijn eerste echo las ik plots op de Facebook pagina van het ziekenhuis dat ze plots was overleden. Blijkbaar een terugval gehad en de strijd verloren. Zo spijtig want het was zo'n lieve, zorgzame, energieke en goede vrouw. En niet te onderschatten; een zorgzame en enorm bekwame gynaecologe.

Dus opzoek moeten gaan naar een andere gynaecoloog en dat is niet simpel. De meeste zitten constant volgeboekt, een ander is nu in zwangerschapsverlof, andere werken niet met het ziekenhuis samen, ... Uiteindelijk een gevonden maar natuurlijk geen afspraak kunnen boeken voor als mijn man terug in het land was. Dus ik alleen naar de controle.

Ik was enorm nerveus van te voren want alles voelt anders tijdens deze zwangerschap. De kwaaltjes zijn anders of erger en lichamelijk voel ik me ook compleet anders. Ik heb totaal geen hongergevoel terwijl ik bij de eerste echte cravings had naar bepaalde voedsel dingen. De gynaecoloog grapte dat het nu dan waarschijnlijk een jongen moet zijn. Dat zou mijn man wel erg leuk vinden. Mij kan het niet veel schelen zolang alles maar goed is.

Hup, kwakje slijm op mijn buik en zodra hij het apparaat erop zette kwam ons kleintje op het scherm. En actief dat ons kleintje is! Zo'n geruststelling dat dat al was. En een kloppend hartje maakte het op dat moment af. Natuurlijk, het, voor mij, belangrijkste moest nog komen; de nekplooi meting. Als je mijn blogs een beetje gevolgd hebt, weet je dat ik bij mijn eerste zwangerschap hier geen goed nieuws over gehad heb. Maar dit keer zag het er goed uit. Gelukkig.

Na de echo moest ik mijn bloed laten trekken voor de NIPT test en dan kon ik beschikken. Binnen de tien dagen zouden we het resultaat moeten hebben (inclusief het geslacht weten). Ik ben benieuwd... De volgende afspraak is al gezet en hopelijk is mijn man dan wel terug in het land (het zou wel moeten) dus dan hoef ik niet alleen te gaan.