Vervolg vorige blog

Gister heb ik een lange blog geschreven over onze problemen met Wesley momenteel.
Dankzij een link van een BB dinnetje heb ik gistermiddag een groot deel van de tijd zitten te neuzen op het internet en is er veel duidelijk geworden.
Ik heb de link even doorgestuurd naar mijn ouders, even zodat hun het ook eens na konden lezen.
Zij weten immers als geen ander momenteel hoe het het hier nu aan toe gaat en het is toch fijn om even de mening van je naasten te horen.
Ook hun waren het met me eens dat de gedragsstoornis ODD erg bij Wes past en zij herkenden Wesley er onmiddellijk in.
Natuurlijk heb ik dit alles ook met Sebas besproken, als er iemand is waarmee ik mijn bevindingen moet delen dat is hij het natuurlijk als papa van Wesley.
Ook Sebas herkende zeker het een en ander.
Mijn vader vond het sowieso al heel onverstandig om het nog langer aan te kijken, mijn ouders maken zich ook enorme zorgen om Wesley.
Sebas had wel even wat overtuigingskracht nodig.
Hij heeft het er moeilijk mee dat we naar de huisarts moeten met het feit dat we onze zoon niet aan kunnen en dat er mogelijk misschien wat mis is met hem.
We hebben lang gepraat en ik heb Sebas ook in moeten laten zien dat het zoals het nu gaat absoluut niet langer kan.
Een goede ouder zijn is ook erkennen dat het niet goed gaat en dat je hulp wilt.
Je gaat immers als je kindje 'lichamelijk" zich niet fijn voelt ook naar de huisarts en laat je je kind ook niet aanmodderen.
Zo zie ik dit nu ook.
Ik voel me niet schuldig dat we naar de huisarts gaan, ik wil het beste voor mijn gezin.
Morgen bel ik voor een afspraak en hopelijk kunnen we diezelfde dag nog terecht.
Ik zal wel alleen heen moeten want Wes zit op school en Sebas is gewoon aan het werk.
Vantevoren schrijf ik nog even wat dingen voor mezelf op zodat ik mijn bevindingen ook kan overbouwen tegenover de huisarts.
We hebben al gezien dat we middels twee wegen om hulp kunnen vragen.
De eerste is door zelf aan te kloppen bij Jeugdzorg en de tweede is via de huisarts een verwijzing te vragen naar een jeugdpsychiater.
Voor deze optie zullen we dan ook gaan en zoals ik het op het internet kan terugvinden mag een huisarts een verwijzing niet afwijzen.
Simpel omdat Wesley nog te jong is om voor zichzelf te praten en de huisarts er dus vanuit moet gaan van wat de ouder(s) te melden hebben.
Hopelijk wordt er dus gehoor gegeven aan onze hulpvraag en kunnen we snel uit laten sluiten of dit om normaal gedrag gaat of dat er toch iets niet helemaal goed is met ons mannetje.

To be continued!