Ik erken. Sinds een paar dagen durf ik hardop te zeggen, zonder dat ik me schaam. Of hoef te schamen. Ik heb een trauma. De keizersnede is een traumatische ervaring geweest. Ik merk, juist nu ik dat erken, dat ik sterker word. In mijn beleving mocht ik nooit zwak zijn omdat het altijd erger kan.
De woorden van mijn gynaecoloog tijdens het nagesprek: 'Het was ook ÈCHT erg'. Ze maakten me emotioneel. Maar ik kreeg ook de erkenning. Het was erg. Vreselijk erg. Niemand had dit getrokken. Deze woorden zijn voor mij al iets helend. Veel gedachten en ervaringen na de helse keizersnede staan zwart op wit. Ik wil ze blijven delen. Om te helen.
Ik heb nog aan je gedacht en vroeg me af hoe het met je ging!
Blijf vooral je verhaal delen! Een van de dingen die ik echt vervelend vond was dat mensen tegen mij zeiden was ‘ het kost tijd’ maar ze hebben gelijk.... Het kost echt tijd😩
Blijf erover praten, heel erg belangrijk. Ik heb meerdere traumatische keizersnede meegemaakt helaas waarvan de laatste (1 jr geleden) het ergst. Wij hebben met een medisch psycholoog gepraat wat enorm veel hielp. Praat erover is mijn advies
reacties (0)