Een nieuwe kans

Vorig jaar had ik al eens een hevige
discussie met mij partner, omdat mijn
kinderwens bleef maar hij wilde geen 4de kindje.

Hij wilde er niks meer over horen of praten en dat kwetste me,
uiteindelijk gaf ik de hoop op maar ik was heel
ongelukkig maar wilde wat ik wel had niet op het spel
zetten. Hij zag dat het me pijn deed en gaf toch toe.
Ik was blij, ma ook onzeker. We hebben het dan in januari geprobeerd
ma het was ni gelukt. Ik was kwaad en teleurgesteld en toen
krabelde ook hij terug en wilde hij ni meer.
Dan kwam er nog eens corona en dan heb ik alles even laten rusten,
ik dacht nu is het niet het moment.

In de zomer ben ik er nog eens over begonnen en hij zei
denk er nog eens goed overna en als je over een paar maanden
er nog zo over denkt dan zullen we het nog eens bekijken.

Het gevoel is gebleven en begin december voelde ik me klaar om
bewust terug mama te worden. Ik ben terug foliumzuur beginnen
nemen en maakte me metaal klaar. Eind december ben ik terug in
gesprek gegaan met mijn partner en eerst kreeg ik terug hetzelfde
antwoord, Nee. Ma toen besefte hij, als mijn kinderwens nu nog steeds
niet weg was die niet zomaar zou verdwijnen en dat ik hier alleen maar
ongelukkiger van zou worden. Dus hij heeft na nog even aarzelen gezegd,
als ik echt zeker ben dat we het moeten doen.

Deze maand hebben we het geprobeerd, ma het is nog ni gelukt. Een week
na mij ovulatie had ik lichte krampen en ik dacht ja het is gelukt en begin vorige
week had ik 1 dag een beetje roze afscheiding, maar 3 dagen later kwam mijn
menstruatie toch door. 🙁

Ik was heel triest, omdat ik dacht nu zal hij zich weer bedenken ma
hij zei heel lief niet treuren we proberen het volgende maand opnieuw.
Ik had dit nooit meer durven dromen dat hij me deze kans bewust wil geven,
geen ongelukje maar een doordachte beslissing tussen 2 mensen die elkaar
enorm graag zien. Ik ben zo zenuwachtig, blij, onzeker en hoop dat alles
super goed komt met deze uitbreiding en mijn gezin dat ik al heb.

Ik hoop dat ik jullie en mezelf natuurlijk over een tijdje het goede nieuws mag
komen vertellen. Ik weet dat er sommige me dit mss kwalijk nemen, na mijn
beslissing in 2019, ma ik heb toen in paniek gereageerd en dat is altijd een
slechte raadgever en de mensen die ik toen nodig had waren er niet om me
te steunen en te helpen dus als ik toen anders beslist had was het mss slechter
met me gegaan want als je metaal niet klaar bent hiervoor kan het toch niet goed
gaan. Dat kindje zal altijd bij mij blijven en de keuze toen zal altijd pijn blijven doen,
maar was toen gezien de omstandigheden mss wel de beste keuze.

Groetjes