Zoontje in ziekenhuis

Dit verhaal begint al op 19 maart, ons zoontje word maandag nacht wakker al huilend en ik heb hem dan mee genomen in mijn bed omdat ik 's morgens moest gaan werken. Hij heeft dan nog enkele uurtjes geslapen, maar rond 4u moest hij precies braken dus ik ga met hem naar de badkamer maar dan waren het enkel wat fluimen. We zijn dan opgestaan rond 5u30 om ons klaar te maken en na dat ik zijn kleedjes had aan gedaan heb ik dan zijn temperatuur genomen en die was 39,5 °C.

Dan rond 7u een beetje in paniek naar mijn tante gebeld om te vragen als zij thuis was en even op hem wilde passen, dat was geen probleem. Ik heb dan heel de auto vol gestoken met alles dat hij nodig zou hebben, de kleinste heb ik in de créche afgezet en de oudste heb ik dan bij mijn tante afgezet. Ik ben dan gaan werken tot de middag, want ik wilde mijn tante niet te lang tot last zijn en de rest van de dag heb ik hem zo goed mogelijk verzorgd en de volgende dag ben ik ook bij hem gebleven. En dan vanaf de donderdag weigerde bijna al zijn eten, enkel hier en daar 1 à 2 hapjes maar niet genoeg. Ik dacht aan een buikgriep dus dat gaat wel over en zolang hij nog genoeg dronk zag ik niet direct een probleem.

Zaterdag zijn we nog naar de créche geweest voor de paashaas en daar had hij goed gegeten van de chocolade eitjes en de koffiekoeken dus ik dacht hij heeft de griep doorstaan. Maar hij bleef koorts maken enkele dagen zat hij zelf rond de 39,7°C. Zondag zijn we dan naar de huisarts van wacht gegaan, omdat ook mijn vriend terug een buikgriep had op nog geen 2 weken tijd en die was ook niet gaan werkenen die had een briefje nodig dus hebben we de oudste ook even op de tafel gelegd. Zijn temperatuur was toen terug normaal 36,5°C, maar hij was wel op die paar dagen 700gr gewicht kwijt en hij weegt al bijna niks. De arts heeft dan even overlegt met de pediater en die zei: als zijn temp. terug stijgt of hij begint te braken moesten we direct langs gaan. Hij had wel nog steeds geen eetlust, voor de rest was alles rustig tot maandagavond toen zijn temp. terug was gestegen 38,3°C en omdat het niet meer zo hoog was dacht ik dat zal wel beteren.

Dindag morgen ik stond klaar om te vertrekken naar het werk en mijn zoontje die nu na een week nog steeds niet wilde eten, wilde toch chocomelk en die had hij gekregen maar nog geen 2 minuten later gaf hij alles terug en hij was zo verzwakt dat hij aan de zetel gewoon door zijn knietjes zakte. Nu zei mijn moeder instinct dat dit niet meer ok was, ik heb de kleinste naar de créche gebracht en daarna heb ik naar het ziekenhuis gebeld om te vragen of ik via spoed mocht langs komen dit was hun antwoord: u moet een afspraak maken met de pediater (maar die kon pas om 14u) en via spoed mocht ik niet tezij ik een supplement betaalde. Dat supplement was het minste van mijn zorgen, hij moest geholpen worden dus ben ik maar naar het ziekenhuis gereden met hem en via spoed gegaan. Van 8u30 zatten we in de onderzoekskamer en aan 3 mensen heb ik het moeten uitleggen en die hebben hem ook onderzocht, rond 11u kwam dan de hoofdpediater die ons dan naar de pediatrie begeleiden. Daar heeft onze zoon dan een infusie gekregen en hebben ze bloed genomen, heel erg triest maar het was echt nodig. Van dinsdag tot zaterdagmiddag is hij dan moeten blijven en donderdag zei de pediater dat het geen gewone buikgriep was maar een samonella vergiftiging. Dat was wel even schrikken voor mij. Maar eind goed al goed. Hij is nu terug thuis en hij eet terug goed en hopelijk dat we dit in de toekomst kunnen vermijden.