Terug aan het werk

Na 6 lange maanden bij mij 2 schattige te zijn gebleven was het gisteren terug mijn eerste werkdag. Ze zijn in die 6 maand geen moment van mijn zijde geweken en nu moest ik ze plots uit handen geven aan wild vreemde. Het waren niet volledig vreemde, want de oudste ging nog regelmatig naar de créche dus ik ken wel iedereen. Toch viel het me heel zwaar om ze achter te laten in de créche weten dat ze daar best goed zitten.

Alles stond klaar van de avond ervoor om snel te kunnen vertrekken en geen tijd te verliezen. Dan naar de créche de 2 kapoenen mooi afgezet zonder te laten zien hoe erg mama het vond. Ze waren allebei heel flink, maar de oudste wist dat er iets niet klopte want zo vroeg (7u) moest hij normaal niet naar de créche als mama thuis was. Hij gaf me zo'n dikke knuffel dat het afscheid nog zwaarder werd voor mij, maar ik heb toch kunnen vertrekken zonder traantjes te laten. Enkel in de auto zijn er toch even wat traantjes gevloeit.

Na enkele uurtjes en een telefoontje tijdens de middag stelde mij terug iets rustiger. Ik kijk elke avond uit als ik in de trein zit naar die 2 schattige snoetjes die me verwelkomen als ik de deur binnen kom. De oudste twijfelde gisteren even als ik binnen kwam, maar dan liet hij mama niet meer los en kreeg ik vol overtuiging hele dikke knuffels.

Vandaag is dag 2 en ik hoopte dat het deze morgen vlotter zou gaan, maar dat afscheid is nog steeds heel zwaar voor mij. Ik zie ze 's avonds gelukkig wel terug, maar het is toch anders dan dat ze een hele dag rond je hangen en dat je ze ziet spelen dan die 2 uurtjes 's avonds wanneer je vlieg werk moet verrichten om het eten klaar te maken en alles klaar te zetten voor de volgende dag.

Ik ben alleen nu zo bang dat ik veel mooie momenten ga missen, nu ik terug voltijds aan het werk ben. Voordat ik het goed besef zijn ze groot en heb ik er geen deel vanuit gemaakt maar ja er moet nu éénmaal gewerkt worden of we kunnen geen mooie momenten samen beleven. Het is de eerste week, het zal wel weer vlotter lopen.

Maar niet enkel de kids missen hun mama, maar ook de papa vind thuis komen in een leeg huis maar niks en heeft al een paar keer voorgesteld dat ik thuis zou blijven of minder gaan werken maar ik denk dat het financiël niet haalbaar is en minder kan niet.   

We overleven het wel en we zien wel wat de toekomst brengt. Misschien korter bij huis werken of zo. Nu even door buiten.

Groetjes