Toch nog een happy zwangere?

En van de laatste blog... waarin ik echt niet op die roze/blauwe wolk zweefde... zijn we nu 23 weken zwanger en voel ik me heel anders. Die eerste 16 weken waren heftig. Ik heb me talloze keren afgevraagd waarom ik dit doe, waarom we dit wilden. Ik vond het niet leuk zwanger te zijn en me zo niét mezelf te voelen. Buiten beroerd voelen en moe zijn, voelde ik me down. Het was dan ook een drukke periode met verhuizen, studie én werk (en het feit dat toen weer een lockdown in ging maakte het ook niet veel beter).

Maar nu in de 24e zwangerschapsweek, vind ik het zo fijn om de beweginkjes van de baby te voelen! Wat een bijzonderheid dat er een kindje in mij groeit. Dat mijn lijf dat mogelijk maakt. En dat de vormen van mijn lijf veel ronder zijn dan ik eigenlijk zou willen neem ik dan maar voor lief. Ook was dit een week van realisatie: ik word mama! Hoe ga ik dit in godsnaam doen?! Maar... zoals Pippi Langkous zegt: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.

Nu zit alleen de studie me nog een beetje dwars. Mijn hoofd is geen spons meer, maar een zeef. Het wil allemaal niet. En ik merk dat ik het gevoel heb tijd nodig te hebben me voor te bereiden op de komst van dit kindje. Nog 2 weken aankijken wat de resultaten gaan zijn van de tentamens en dan hak ik de knoop door. Dan ga ik het misschien op een ander tijdstip afmaken (en ik denk er dan niet aan hoe het moet zijn met een baby in huis dat te doen, maar dat is van latere zorg).

We zijn druk bezig met de babykamer zo goed als klaar maken. Alle oude behang is eraf, morgen voorstrijken en verven. En dan kan er binnenkort op de andere muur het mooie behang worden geplakt. En niet te vergeten, we kunnen EINDELIJK op afspraak naar de babywinkel om wat spulletjes te kopen. Gezien zowat alles wat ik tot nu toe heb verzameld via Marktplaats of Vinted of lieve giften van vrienden en familie afkomstig is wil ik toch wel graag zelf met m'n man wat spulletjes nieuw kopen. 

Inmiddels is ook het bloeddrukverhaal een beetje rustiger. Die blijft namelijk goed genoeg om nog geen medicijnen te starten, dus ze houden me goed in de gaten. En tsjah, verplichte ziekenhuisbevalling prima. Maar ik heb daar toch nog wat eisen aan en dat zal ik zeker bespreken! 

Hormonen... ja je ziet maar, het kan met de weken veranderen!