Je was zo welkom..

Gisteravond had ik wat menstruatie achtige krampen. Ik maakte me niet druk want het kan ook groeipijn zijn. Ik voelde ze, maar het was meer wat vervelend dan pijnlijk. Ik ben lekker gaan slapen en vannacht om half 3 werd ik wakker van intens heftige en pijnlijke krampen. Huilen van de pijn en bijna overgeven moest ik er van. Ze waren zó heftig. 2 paracetamol genomen en weer in bed gaan liggen en mezelf rustig proberen te houden. Na een uur zakten ze weer af en ben ik weer in slaap gevallen. Door deze intense krampen wist ik al dat waarschijnlijk niet niet meer goed zat.
Vanochtend toen ik wakker werd had ik bloed in m'n inlegkruisje, véél meer dan de afgelopen dagen. Toen ik naar de wc ging was het alleen maar bloed. Toen verloor ik ook wat 'bebloede slijmslierten'. De krampen waren inmiddels helemaal weg en het bloeden was hierna gewoon weer zoals ik afgelopen dagen gewend was. Minimaal, roze van kleur. Bij lange na niet een 'menstruatie' te noemen en ook niet de hoeveelheid/kleur wat je bij een (beginnende) miskraam zou verwachten. De rest van de dag nergens last van gehad verder.

Vanavond kreeg ik weer wat lichte krampen maar absoluut niet pijnlijk en het bloedverlies was nog steeds niet meer geworden.
Rond 9 uur moest ik naar de wc. Op het moment dat ik klaar was, voelde ik iets uit mij glijden en hoorde ik een 'plons'. En daar lag het vruchtzakje.. Ik wist dat het niet meer goed zat waarschijnlijk maar dat het er zo uit kwam zonder heftige krampen en bloedverlies, had ik niet helemaal aan zien komen. Enigzins kwam dit wel 'out of the blue'. De lichte buikkrampen waren direct weg nadat het er uit was gekomen.

Ik was vandaag 6+1 zwanger en qua grootte komt het echt overeen met het termijn. Dus waarschijnlijk heeft het vannacht met die intense krampen al los gelaten.
Ik vond het behoorlijk heftig om te zien. Wat dat betreft nog maar 6 weken maar dat het vruchtzakje deze grootte al zou hebben, had ik niet verwacht en ik ben er best van geschrokken. Súper groot was het natuurlijk niet. Maar wel zo 'groot' dat ik er echt van schrok.
Ik heb er eerst 10 minuten naast gezeten op de grond, geen flauw idee wat ik moest doen 🥺.
Ik heb het maar in een bakje met water gelegd. Ik vond het een naar idee om het direct door te spoelen.

En ik ben zo verdrietig. En boos. Weer faalt mijn lichaam.
Ik had hoop bij/voor deze zwangerschap, ondanks mijn extreme angst en onzekerheid. Bij de vorige 2 vroege miskramen had ik vanaf de positieve test echt een 'oergevoel' met dat het niet goed zat. Dat heb ik deze keer geen seconde zó sterk gehad, als dat ik toen had. Maar helaas, gevoel zegt in zo'n situatie helemaal niks. Het mocht weer niet zo zijn 🥀..

Je was zo welkom.. Doei spikkeltje ✨️.