Naar ICSI 3. Maar eerst; de grens over!

Onze vierde terugplaatsing is helaas ook niet gelukt. Dit betekent dat wij poging 3 moeten gaan starten want we hebben geen cryo's meer. De teleurstelling is niet heel groot, gelukkig. Eigenlijk vanaf dag 1 schreeuwde mijn gevoel al dat deze terugplaatsing niet zou gaan lukken. Het zegt natuurlijk niet zo veel, maar het zorgt er wel voor dat de teleurstelling dus niet al te groot is, zodra blijkt dat het écht niet gelukt is. Maar jammer is het natuurlijk wel! Ook best beangstigend, want poging 3 moet dus al gestart worden en we kunnen 4 pogingen doen. Het einde komt dus, voor ons gevoel, behoorlijk in zicht. Bij poging 3 krijg ik ook andere medicatie omdat menopur niet meer leverbaar is. Dit is ook spannend want het is natuurlijk nog even de vraag hoe ik daar op ga reageren. Wordt dat een succes of toch 1 grote flop?

Maar voordat wij poging 3 gaan starten, gaan wij eerst de grens over. Wij gaan naar Duitsland! We willen nu toch echt wel extra onderzoeken gaan laten doen want we voelen ons er niet meer fijn bij. We krijgen steeds sterker het gevoel dat we misschien wel wat 'missen'. Mocht alles toch volledig goed blijken, dan weten we dat in ieder geval zeker.
Ik heb mail contact gehad met Düsseldorf. Inmiddels ben ik al onze gegevens aan het verzamelen (medisch dossier opvragen, zorgpassen aanvragen) en mocht alles binnen zijn, stuur ik alles via de post en mail op. De intake gaat via een videocall, dit zou eventueel de week nadat ik alles heb opgestuurd, al plaats kunnen vinden. Ik hoop dat ik (eind) volgende week alle gegevens kan opsturen en hopelijk is de intake dan de week daarop! Düsseldorf heeft geen wachtlijsten, ontzettend fijn.

We hopen heel erg dat alles precies goed uit komt qua tijd van mijn cyclus, zodat ik na mijn komende menstruatie, het onderzoek/de onderzoeken kan laten doen. 1 onderzoek moet namelijk 5-8 dagen na de eisprong plaats vinden.

Het traject blijven wij wel verder in Nederland doen, het gaat dus echt om de extra onderzoeken. Qua afstand (en de kosten 😝) is het gehele traject in Düsseldorf doen, geen optie. Ook al hadden we dit wel gewild, kan het niet want in Düsseldorf is het een voorwaarde om getrouwd te zijn als je daar de behandeling wilt doen.

20 maart heb ik een evaluatie gesprek met onze arts in het ziekenhuis. Hopelijk heb ik dan al de onderzoeken in Duitsland gehad, zodat ik gelijk de eventuele uitslagen door kan geven. Mocht ik de onderzoeken nog niet hebben gehad, dan vertel ik het natuurlijk ook. Ik ben erg benieuwd naar haar kijk op onze situatie, de extra onderzoeken etc etc.

Voor nu staat het traject dus even op stil. Ook dat is niet heel verkeerd, want het is een behoorlijk pittig traject. Mentaal maar ook lichamelijk. Ik hoop (en denk wel) dat de punctie voor poging 3 rond mei, juni of juli plaats kan gaan vinden.

Voor nu is het dus wachten en vooral hopen dat alles redelijk snel gedaan kan worden. Erg spannend allemaal! Want mocht er wat uit komen hebben we hopelijk eindelijk dé oorzaak gevonden en kan dit opgelost worden. Mocht er niks uit komen, is dat dubbel. Natuurlijk is het fijn dat er echt niks is, maar de vraag 'waarom lukt het dan telkens niet'? blijft onbeantwoord.
We wachten het af!