Nog eventjes geduld...

Als wij een (verplichte) rustmaand hebben doe ik altijd ovulatietesten. Niet met de hoop dat ik spontaan zwanger raak, want die hoop heb ik al een hele lange tijd weg gestopt in een kluisje. Maar ik doe ze zodat ik weet wanneer (natuurlijk) mijn eisprong is, en dus wanneer ik mijn menstruatie weer kan verwachten zodat ik niet voor verrassingen kom te staan en zodat ik weet wanneer ik weer het ziekenhuis kan bellen om mijn menstruatie door te geven.
En vaak zie je ook dat een cyclus wat anders/langer wordt, door alle hormonen die je moet spuiten, een punctie en mislukte terugplaatsingen. Ik vind het gewoon fijn om te weten hoe het er voor staat, voor mijn gevoel heb ik dan toch nog ergens een stukje controle over.

Na onze vorige mislukte terugplaatsing hebben wij er samen voor gekozen om een maand over te slaan. We mochten wel direct door maar door de gekke bloedingen, voelde dat niet goed. Mijn hart schreeuwde 'door gaan!', mijn verstand schreeuwde 'wachten!'. Soms is het beter om naar je verstand te luisteren, dus dat heb ik gedaan. Maar ik vond het wel lastig, want ik wou zó graag direct door. Zeker nu we een soort van (kleine) bevestiging hebben dat het wel kán lukken.

Dus aan de haal met ovulatietesten. Op cd10 begonnen, zoals ik altijd deed. En vandaag op cd16 is de test dan duidelijk knal positief. Deze maand dus een iets langere cyclus dan dat ik gewend ben, 1-2 dagen langer. Maar dat vind ik niet erg, ik vind dat mijn lichaam alles goed op pakt na de vele hormonen, een punctie en 2 mislukte terugplaatsingen. Ik was best bang dat mijn cyclus heel raar ging doen na deze maand met die bloedingen, maar dat valt dus reuze mee.

Morgen over 2 weken verwacht ik dus weer mijn menstruatie en kan ik het ziekenhuis bellen om mijn menstruatie door te geven. Ik krijg de komende terugplaatsing in een kunstmatige cyclus ivm de bloedingen vorige keer, dus ik begin op cd1 of 2 met de progynova. Dus nog héél eventjes geduld, en dan kunnen we ons kleintje weer ophalen 🥰❄️.

De volgende cryo is de laatste cryo van icsi 2. Ik heb zin en vertrouwen in deze terugplaatsing maar ook veel angst. Want mocht deze niet blijven plakken, moet het hele riedeltje weer van vooraf aan. De pil, de hele hormoon spuiten, de punctie, de bevruchtingen, de spanning of we cryo's gaan hebben. Ik kan hier zó tegen op zien. En dan vooral het stukje 'hormoon spuiten', want ik voelde me zo ontzettend belabberd bij het spuiten van icsi 2. Mocht alles opnieuw moeten, doe ik dat natuurlijk met alle liefde. Maar toch...
En dan het feit dat we dan al bij icsi poging 3 zijn beland, vind ik best een verdrietige gedachte. Want dat wij 3 icsi pogingen er door heen zouden jagen, had ik nooit verwacht (en natuurlijk helemaal niet gehoopt), en dan óók nog eens in geen jaar tijd.

Ook heb ik een paar dagen terug mijn zorgverzekering veranderd, zodat wij een 4e poging vergoed krijgen. Dus gelukkig hebben we hopelijk hierna nog wel een paar kansen, mocht dat nodig moeten gaan zijn.

Hopelijk start 2023 perfect voor ons, en gaat 2023 het jaar worden waarin wij eindelijk papa en mama mogen gaan worden!