Stil verdriet

Morgen ga ik op kraamvisite bij een vriendin met wie ik samen begon aan het ''zwanger worden'' avontuur. Alhoewel zij een onregelmatige cyclus had van 60 dagen en ik een regelmatige cyclus van 26/27 dagen had, heeft zij nu een kindje en zit ik in ronde 12. Ik vind het erg moeilijk.


Ik heb ook het gevoel dat je er niet echt over hoort te praten en als je dat wel doet dan is dat achteraf bijna nooit fijn. Als je zwanger bent, kun je rekenen op veel steun en begrip, maar als dat zwanger zijn niet lukt dan kun je het maar beter verzwijgen?! Ik hoop dat meer mensen begrijpen hoe kut het is. Dat je het echt niet zo makkelijk '' even van je af kunt zetten''. Mijn voornemen hiertoe mislukt keer-op-keer. Ik ben gisteren teruggekomen van vakantie, maar ook daar dacht ik er dagelijks meerdere keren aan. De wens en het verlangen naar een kindje is bij mij (ons!) zo groot!


Een kennis praat steeds weer over mensen die ik ken dat het hen niet lukt om een kind te krijgen. Ik heb het idee dat ze mij daarmee ook uitspraken wil uitlokken omdat ze allang verwacht dat ik zwanger zou zijn (net als iedereen lijkt wel). Ik vind het best erg dat je dat zomaar doorverteld. Dan ben ik bang dat mensen het van mij ook doorvertellen. Die mensen snappen denk ik niet hoe pijnlijk en persoonlijk het is. De ''openbaring'' van Yolanthe op tv zou misschien bij het grote publiek wel wat meer begrip opleveren hierover. Dat hoop ik dan maar.

462 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Aquamarijn

    @ Incognod - mijn blog was vooral bedoeld om even mijn hart te luchten. En ik vind het fijn om de reacties te lezen van mensen die dit ook zo hebben ervaren en een hart onder de riem steken. Het is juist niet dat ik er niet over praat. Integendeel: ik heb er met veel mensen, juist in het begin, wel over gepraat. Wat dan WEL fijn is: gewoon luisteren en begrip tonen, bijvoorbeeld zeggen dat je hoopt dat het snel zal gaan lukken en niet zeggen dat je ''voelt'' dat het gaat lukken, advies geven of zeggen dat het allemaal wel goed komt - want dat weet je niet (maar dit is hoe ik er tegenaan kijk, iemand anders vind dat misschien wel fijn). Vooral luisteren en begrip tonen dus.

  • Mem fan E en B

    Ik snap je gevoel. Zelf zit ik nu in ronde 14. Om mij heen zijn verschillende mensen zwanger en dan ben ik natuurlijk blij voor hun, maar stiekem ook jaloers. Ik wil het ook zo graag... Heb een paar verteld dat we bezig zijn. Een goede vriendin en mijn zus verder weet niemand het. Onze dochter wordt bijna 2 dus ik krijg ook vaak te horen wanneer komt de 2e? Ze moesten eens weten....

  • Ciske5

    Als het verzwegen wordt, kun je ook niet verwachten dat mensen er begrip voor tonen. Ze weten tenslotte helemaal niets van wat er aan de hand is. En de moeilijkheid bij dit soort dingen is vooral: hoe ga je ermee om als het een geliefde (vriendin. dochter, nicht) is bij wie het maar niet wil lukken? Ik lees regelmatig blogs waaruit blijkt dat er eigenlijk niets is wat je kunt zeggen, want alles wat je zegt doet zeer bij degene bij wie het maar niet lukt. Dat is ook mijn persoonlijke ervaring. Een dierbare vriendin van mij raakt maar niet zwanger en ze wil zo graag. Ze wil erover praten, maar tegelijkertijd kan ik niks nuttigs zeggen als we het erover hebben. Echt niks, alles doet haar zeer. Jij blogt nu over hoe het niet moet. Als het kan, vertel hoe het wel moet, Hoe toon je begrip voor verdriet wat stil is?

  • sarahbee

    Ik ken het gevoel, het duurde bij ons bijna 2 jaar inclusief miskraam. En dan iedere keer als je zelf net ongesteld bent geworden horen hoe iemand die je kent zwanger is. Je wil zo graag blij zijn voor die ander, maar het is ook zo frustrerend. Ik hoop dat het heel snel goed zal gaan bij jullie.

  • mamavanraf2013

    Bij mijn eerste duurde het ook 15 rondes incl een miskraam bij week 5. De gyno wilde niks doen omdat ik dus wel zelf zwanger kon worden. Dat was echt frustrerend. Ik was ook tegelijk begonnen met een vriendin die wel meteen aantelde. Ook ik merkte dat je er bij a tot niet over kunt (leek wel mocht) praten. Uiteindelijk ben ik wel natuurlijk zwanger geworden maar ik begrijp je frustratie en onmacht! Hopenlijk mag jij binnenkort wel naar de gyno en kan hij wel iets voor jou (jullie) betekenen.

  • -Vinc

    Wow, zo herkenbaar wat jij schrijft. Je praat erover en achteraf voelt dat niet fijn. Heel veel sterkte in deze weg. Xx

  • MamavnMJ

    ik weet hoe je je voelt meid. Ik ben 4 jaar geleden ongeveer tegelijk gestopt met een vriendin met de pil. Zij na 3 maanden zwanger, ik pas in ronde 28!! Achteraf (nu ik een dochter heb) til ik er niet meer zo zwaar aan maar als je er middenin zit is het gewoon moeilijk. Hoop dat je snel zwanger mag zijn.

  • seonsyain

    Ik voel met je mee. Hoewel de eerste bij ons heel snel raak was, was de tweede dat absoluut niet. Er zit nu bijna 5 jaar tussen beide kinderen. En in die tijd kon ik het ook niet helemaal loslaten. Hoe langer we er echter over deden, hoe makkelijker het toch werd. Misschien ook wel gewenning. Maar het was inderdaad een k*tgevoel. Toen mijn buurvrouw bijv. bij mij kwam om te vertellen dat ze zwanger was, heb ik blijheid gespeeld. Toen de voordeur echter weer dicht was, kwamen de tranen. Het volgende liedje heb ik destijds vaak gedraaid. http://www.youtube.com/watch?v=JqfGqOx2iDQ Hopelijk mag het bij jou ook binnenkort raak zijn.

  • kaartje704

    Snap het ook wel een beetje. Gelukkig vertrouw ik mn zus, tenminste mn moeder en haar vriend wisten het ook gelijk ongetwijfeld, maar dat vind ik niet erg, maar het is Zo fijn om er over te kunnen praten! Het zijn ook wel steeds momenten waarbij de gelegenheid er echt voor is want praat er verder nauwelijks over. (Vroege miskraam 6 dagen voor mn zus zwanger is en twee weken later verteld ze het dus al gelijk, nou toen barstte het bij mij dus ook los, en net negatief getest en zei praat over zwanger zijn en of ik soms zwanger ben, snik hormoon snik) Dus is wel moeilijk maar als je er open over wilt zijn voel je je misschien beter? Je naaste familie? Of iemand die je vertrouwd? Heel veel sterkte verder, het is zo moeilijk

  • marina1975

    Ik snap wat je bedoeld Bij ons heeft het ook een paar jaar geduurd voor dat ik eindelijk zwanger werd het is best een moeilijke tijd geweest Ik leef met je mee