Familie

Mijn zus en haar gezin wonen in het buitenland. Elk jaar gaan wij hier een paar dagen heen en 2x in het jaar komen ze onze kant op. Elke keer gebeurd er wel weer iets waardoor.het botst tussen mij en haar. Mijn man vind het vreselijk om mij zo teleurgesteld te zien en wil liever niet meer heen. Deze keer was hij dus ook niet mee. Ik wil en probeer een betere band mer haar te krijgen, ze is mijn enige zus, naast haar en onze ouders heb ik niemand.
Dit keer gebeurde het dat mij dochter iets op straat vond, een soort van speldje in een bloem vorm. Ze waa.hier zo trots op en had het op haar kamertje gelegd. Haar dochter zei dat het van haar was en dus haalde ze het weg. Ik vroeg aan mijn zus wat er aan de hand was, de meiden spreken.beide niet dezelfde taal.waardoor het erg lastig is om te communiceren. Mijn zus begon gelijk.met dat haar kind niet liegt en dat het van haar is. Huilend ging haar dochter weg met mij zus er achter aan. Ik voelde me wat aangevallen hierdoor, liegt mijn kind dan wel?? Neem aan als ouder dat je zelf wel weet wanneer je kind de waarheid spreekt.
Met mijn dochter er over gepraat dat ik een ruzie over zo'n dingetje niet waard vond en dat ze zich er maar niet meer druk over moest maken. We stonden op mijn zus en haar dochter te wachten maar ze liep ons stampvoetend voorbij.en zat uit eindelijk in de tuin bij onze moeder te janken. Het ging uit eindelijk niet alleen omdat speldje maar meer om het feit fat ik een betere band met mijn ouders heb, mijn ouders.mijn kinderen veel liever vinden enz.. Dit iis allesbehalve waar. Ze zijn net zo gek op haar kinderen als die van mijn, het enige verschil.is dat ze haar kinderen niet kunnen verstaan. Ik.had mijn excuses aangeboden, ik wil helemaal.geen ruzie.maar kreeg hier geen antwoordt op terug.
De hele nacht hier over liggen huilen, hoe krijg ik een betere band met haar
Ik voel me hier te veel, zo heeft ze geen tijd met.onze moeder terwijl ik heel vaak niet me.hun meega als ze samen dingem gaan doen. Moet ik dan maar niet meer mee? Kan onzr band nooit beter zijn dan dit? Ik vind het zo moeilijk allemaal. Mijn man, die ik.huilend opbelde was er al helemaal.klaar mee. Elke keer gebeurd er weer wat. Bij ons thuis komt ze nooit omdat ze vind dat als ze in Nederland is.bij mijn ouders dat ze al genoeg hebben gereisd. Ze hebben mijn huis, in de 10 jaar dat ik er woon 3x gezien. Moet ik het maar opgeven? Of heb ik nu wel erg last van mijn hormonen... Ik heel blij aan haar als eerste verteld dat wij een meisje.verwachten, uiteraard blij voor me maar achteraf heb ik hier spijt van, had ik dit niet beter aan mijn beste vriendin als eerste kunnen vertellen.
Help!

1497 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • TrotseMama<3

    Ik heb ook zon band met mijnenige zus gehad. 10jaar lang had in allies geaccepteerd en uiteindelijk was bij mij De maat vol.

    Heb de knoop doorgehakt en get contact verbrokeb. Voor mij was her zocliever eventjes flink verdriet Dan Elke keer wanneer er weer gezeik was. Het deed me pijn dat ik mijn neefje en nichtje niet meer zag maar ik groeide er over heen. 2 jaar geen contact. Tot ik zwanger raakte kreeg ik een mail. Toch besloot ik standvastig te blijven en voor mijn eigen geluk te gaan. Ik wilde geen stress rondom mijn zwangerschap en zeker niet na mijn miskraam.

    Toch op 1 of andere manier zijn we naar elkaar gegroeit en hebben we nu sinds 3/4mnd weer contact wat beter gaat dan ooit!!! Ben hier zo blij mee en dit is het beste geweest wat ons beide is overkomen!

    Beide zijn we wellicht veranderd en het is weer helemaal goed.

    Heel veel succes.

    Liefs

  • china-dad

    'Het is een niet waard om ruzie over te maken': dit is een hele volwassen reactie van je op het geval met het speldje, heel goed.

    Je zus was blijkbaar nog niet zo ver want die is blijkbaar nog een stuk langer boos gebleven.

    Verder zeg je: "Het ging uit eindelijk niet alleen omdat speldje maar meer om het feit fat ik een betere band met mijn ouders heb, mijn ouders.mijn kinderen veel liever vinden enz.. Dit iis allesbehalve waar. Ze zijn net zo gek op haar kinderen als die van mijn, het enige verschil.is dat ze haar kinderen niet kunnen verstaan."

    Ik denk dat hier de kern zit van de problemen. Of het waar is of niet maakt niet uit: je zus heeft blijkbaar het gevoel dat zij achtergesteld wordt in het gezin van jou, haar en jullie ouders. En dat dat nu doorwerkt op haar dochter. Wat je ouders ook zeggen, dit is een gevoel wat niet van de ene op de andere dag komt. Waarschijnlijk zit dit erg diep bij je zus, misschien gaat het terug op jullie kindertijd.

    Je kunt het bespreekbaar maken, dat is de enige manier om een kans te hebben om echt een beter band te krijgen met je zus. Maar als jullie kinderen en ouders erbij zijn gaat het niet lukken: jullie moeten dan met zijn tweeen iets gaan doen, een beauty-dag ofzo, maakt niet uit, als je maar met zijn tweeen bent en rustig kunt praten. Uit eten is misschien ook al goed.

    Houd er wel rekening mee dat dit voor jou ook confronterend kan zijn - misschien heb je haar zonder het te weten vroeger enorm gekwetst ofzo.

    Over jullie kinderen: het is inderdaad niet handig als ze twee verschillende talen spreken (je zus zal er misschien veel spijt van hebben dat zij blijkbaar geen Nederlands praat met haar dochter....). Maar kinderen kunnen ook zonder taalbarriere met elkaar spelen en dikke vriendjes worden. Het zou kunnen dat de problemen tussen jou en je zus ook een wig drijven tussen hen, ze zullen misschien wel iets aanvoelen van de haar in de boter.

    Ik zeg niet dat al het bovenstaande waar is (want ik heb enkel jouw blog als informatie), maar ik denk wel dat het goed is om het in overweging te nemen... Succes en sterkte!

  • Rlyblue

    Klinkt alsof jullie beide een ander idee hebben van hoe je met elkaar om wil gaan. Als eerste, zij heeft geen behoefte om bij jou langs te komen. Je kan haar niet dwingen. Ik had met mijn vader ook zo'n discussie. Ik ben een uur bij hen vandaan gaan wonen en hij vond dat ik ook bij hun langs moest komen iedere keer dat ik in de stad was. Ik had daar niet altijd zin in. Soms deed ik dat, maar soms had ik andere plannen of wilde ik weer op tijd thuis zijn. Je kan jouw idee van omgaan met familie niet aan anderen opleggen. Jouw zus is volwassen en maakt haar eigen keuzes. Dat die anders zijn dan jouw keuzes of jouw voorkeuren zal iets zijn wat je moet accepteren.

    Ik heb ook een moeilijke relatie met mijn broer. Het komt erop neer dat ik anders denk over bepaalde dingen dan hij en hij kan dat niet accepteren. Het is veel gecompliceerder dan dat en het klinkt alsof jouw relatie met jouw zus ook veel moeilijker ligt dan je uitlegt. Ik heb geaccepteerd dat mijn broer en ik gewoon te verschillend denken en we nooit die broer-zus band zullen hebben die ik soms bij anderen zie. Ik vind dat jammer, maar na 30 jaar proberen ben ik gewoon klaar met de constante teleurstellingen en het gezeik dat ik over me heen krijg wanneer ik volgens hem weer verkeerd denk over iets onbenulligs. Familieleden zijn geen vrienden. Die kies je niet uit op dat ze gelijk denken, die krijg je bij je geboorte zoals ze zijn.

  • Lady-Whistledown

    Ik denk dat het tijd is dat zij een goed gesprek heeft met haar ouders en ook een goed gesprek met jou. Ik mis volledig de goede communicatie hier. Zij kropt van alles op en geeft jou de schuld van haar gebrek aan aandacht van jullie ouders. Daar kan jij toch ook niets aan doen? Als ze wil dat haar kinderen een goede band met jullie ouders krijgen, dan kan zij er toch voor zorgen dat haar kinderen ook Nederlands spreken? Lijkt mij niet zo ingewikkeld. Maar goed, probeer het vooral los te laten en richt je vooral op je eigen gezin hier.