1e huisbezoek kinderpsycholoog / orthopedagoog.

Afgelopen maandag kwam de kinderpsycholoog / orthopedagoog voor een 1e huisbezoek bij ons thuis.

Hij had me verteld dat hij gewoon aanwezig zou zijn op de achtergrond en zou kijken wat er allemaal gebeurde (net als Super Nanny op tv).

Ik had contact met hem opgenomen, in de eerste plaats, omdat ik me afvraag of hij een trauma heeft over gehouden aan de vele oorontstekingen, die hij 9 maanden lang elke maand had tussen zijn 1e en 2e jaar. (Huisartsen stuurden me keer op keer weer naar huis met een neusspray en zetpillen.) En het is nu ook elke keer drama bij ALLES wat er aan zijn hoofdje komt (kno-arts, orthoptiste en oogarts, kapper, tandarts).

Op de tweede plaats wil ik graag advies van deze meneer, omdat ook bij het kinderdagverblijf aangegeven wordt (omdat ik ernaar vroeg), dat Roan toch wel meer dan gemiddeld driftbuien kan hebben, als je het met leeftijdsgenootjes vergelijkt. Zo uit het niets.

Ik wil totaal geen stempel drukken of etiketjes plakken, maar ik wil er wel alles aan doen om hem te helpen. Want op het kinderdagverblijf zit hij in een groepje van maar 13 kindjes en de leidsters gaan erg goed met hem om. Maar straks in het basisonderwijs kom je klassen tegen van 25 kinderen of meer. Ik werk zelf in het basisonderwijs en weet dat dus uit ervaring. Hopelijk kunnen we Roan goed op weg helpen, voordat hij naar school gaat.

Zou hij gewoon een heel temperamentvol karakter hebben? Of speelt er meer?

Bij het kinderdagverblijf vinden ze dat hij een heel pienter jongetje is. (Hij had vandaag wel weer een hele gevatte opmerking tegen 1 van de leidsters en tegen een kindje op straat).

Maar goed, afgelopen maandag kwam deze meneer dus bij ons thuis. En Roan was helemaal in zijn element. Poeslief. Lekker spelen. Hij ging ook voluit staan kletsen tegen de meneer, die op de bank zat. En die gaf al aan, dat Roan dus niet op zijn mondje gevallen is. De laatste 8 maanden is hij ook van enkele woordjes naar zinnen van 4 woorden gegaan in zijn taalontwikkeling. Hij heeft een behoorlijke inhaalslag gemaakt op taalgebied, na al die oorontstekingen (hij lag daardoor ook een stuk achter).

Ook wilde hij zijn boterham zelfs delen met de meneer op de bank. HaHa.

Een hele tijd ging het goed, maar daarna rook ik dat hij in zijn luier had gepoept. En hij wilde geen schone luier aan. En WAT ik ook probeerde ... meneertje luisterde niet. Ik heb hem op een gegeven moment over mijn schouder gegooid en hem toch een nieuwe luier aan gedaan. Dat was zijn 1e driftmomentje.

Vervolgens moest Kianna ook nog een schone luier, maar die vindt verschonen nog helemaal niet erg. Ze kreeg van mij even een treintje van Roan in haar handen, omdat ze anders gaat draaien tijdens het verschonen. Maar Roan zag dat en wilde graag met DAT treintje spelen. Prima, dan moest hij Kianna een ander speeltje gaan geven. En dat deed hij ook. Achteraf denk ik nu, had ik tegen hem moeten zeggen, dat hij gewoon even op zijn beurt had moeten wachten. En dat hij zijn treintje terug kreeg, zodra Kianna klaar was met spelen. Maar goed, je reageert in een opwelling he?

Verder gooide Roan zijn kont tegen de krib toen ik hem vertelde dat hij OOK zijn broodkorstjes moest opeten. Pffff.

Op zich een dag zoals alle anderen. De kinderpsycholoog gaf wel nog aan, dat het nu wel een ietwat andere situatie was, omdat hij erbij had gezeten. Maar ik verzekerde hem al, dat dat geen bal uitmaakte. Dit soort dingen gebeuren ook als ik alleen met hem thuis ben. En ook bij het kdv. Wel gaf hij nog aan, dat het zeker een mannetje was, die je goed bezig wist te houden. Dat klopt. De meeste tijd is Roan ook poeslief ... ook voor zijn zusje. Maar dat hij grenzen opzoekt, dat is 1 ding dat overduidelijk is.

Over 2 weken heb ik weer een huisbezoek. En de week daarna heb ik een afspraak staan bij hem op kantoor. Dan is het zeer waarschijnlijk ook zonder Roan. Dan worden ook dingen besproken. Kom maar op. Ik wil heel graag weten hoe ik NOG beter met Roan om kan gaan. Ik ben echt niet bang om de confrontatie aan te gaan en dat doe ik ook regelmatig. Maar het moet natuurlijk wel leuk een gezellig blijven.

Tot dusver ....