Amelia Ewelina

Jajaja overmorgen ben ik alweer 11 weken zwanger. Wat vliegt de tijd zeg! Ik weet nog dat ik in de weer was met ovulatietesten, en nu is het eerste trimester al bijna voorbij! Ik voel me nog steeds goed. Maandag weer naar het ziekenhuis, voor de termijnecho. Angelo gaat weer mee als het goed is, dus dat is leuk. 's Middags komt er iemand tussen 12.00 en 17.00 uur iets doen aan de afzuiging in de keuken geloof ik, weet niet eens precies, maar ik moet er weer voor thuis blijven. Heb gelijk maar de hele dag vrij genomen, anders moest ik 'regelen' dat mijn moeder de hele middag in mijn huis moet zitten wachten.

Vanmorgen hoorde ik van een collega, Lucyna, dat haar schoondochter Ewelina (ex-collega van ons) in verwachting is van een meisje. Ewelina was mijn favoriete Poolse collega. Ze hielp Roemi en mij, en begreep alles heel snel. Heel aardig en we konden erg met haar lachen. Helaas ging ze terug naar Polen in de tijd dat ik zelf thuis was. Ze bleek zwanger te zijn, en had steeds last van bloedingen, dus ze mocht niet meer werken en moest rust houden. Omdat haar schoonmoeder nog wel bij ons werkt, kan ik toch op de hoogte blijven. Zij praat bijna alleen maar Pools, maar we begrijpen elkaar wel. Tenslotte versta ik het ook steeds beter hahaha.
Toen Ewelina hoorde van mijn zwangerschap, was ze heel erg blij. Ze was ook helemaal van slag toen ze wist wat er met Aidan gebeurd was. De keer daarna dat ik weer langskwam op het werk, kwam ze me meteen omhelzen met tranen in haar ogen.
Al een paar weken zat ik eraan te denken om iets voor haar (baby) te kopen. Een zoveelste pakje leek me niet zo leuk, binnen een paar weken is ze eruit gegroeid. Ineens schoot er wat veel beters in mijn gedachten, een armbandje. Ik vroeg Lucyna hoe Ewelina haar dochter gaat noemen, en ze zei meteen Amelia Ewelina. Omdat die Polen allemaal dezelfde namen hebben (Mariola, Krystyna, Zuzanna, Izabela, Kasia, Ania, Ewa) was ik even bang dat het zoiets zou zijn, maar Ewelina is een beetje anders, en kiest een originele naam. Ik vind hem zelfs leuk, en dat gebeurt niet vaak. Ze heeft nog even voor de zekerheid een sms naar Polen gestuurd, en toen stond die naam dus ook in een berichtje terug. Na het werk ben ik meteen naar de stad gegaan, en heb ik een gouden babyarmbandje gekocht, en de naam erin laten graveren. Ik was nog net op tijd gelukkig, aangezien de winkels om 17.00 uur al dicht gingen en ik er een uur voor sluitingstijd binnen kwam.
Over 2 weken gaat Lucyna naar Polen voor de kerst, en dan kan ze het gelijk aan haar geven. Normaal geef je zoiets na de geboorte, maar omdat ik daar dan waarschijnlijk al niet meer werk, en ik ook niet weet of Lucyna daar dan nog werkt, wil ik het al voor de kerst meegeven. Ik hoop dat ze het leuk vindt. Ik denk het wel, haar kennende. Zelf vond ik het ook leuk toen ik het zag in de winkel, dat ik bijna hoopte dat ik zelf een meisje krijg hahahaha