Kraamzorg aangevraagd
Zoals velen al wisten, wilde ik geen kraamzorg aanvragen. Omdat mijn moeder maar bleef zeuren dat ik dat wel moest doen, heb ik voor een tussenweg gekozen.
In plaats van 8 dagen lang (de hele dag) met zo'n mens opgescheept te zitten, heb ik me aangemeld (via internet) bij Careyn voor maximaal 3 uur per dag. Slechts voor de controle van de baby, eventueel van mij. Helaas kon het niet nog minder, een controle is toch binnen een uurtje gedaan... maar ja.
Wat een vragenlijst weer... Aantal kinderen? Tja, wat vul ik dan in... ik heb 1 kind, dus ik heb 1 ingevuld. Hij is overleden, dus volgens de vragenlijst had ik dan 0 in moeten vullen. Dat kon ik echt niet, voelde me gelijk schuldig, dus heb het gewoon op 1 gehouden. Onderaan bij de opmerkingen heb ik geschreven hoe of wat.
De moeilijkste vraag: Ingangsdatum verzekering? Euhmm.... geen idee? Nergens te vinden. Heb mijn geboortedatum maar ingevuld, aangezien ik al mijn hele leven bij DSW verzekerd ben.
Bij de opmerkingen onderaan heb ik dit maar gezet: "Op dit moment ben ik 10 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn eerste kind is overleden in de 34e week van de vorige zwangerschap, en geboren op 3 mei 2008. Ik wil graag kraamzorg voor maximaal 3 uur per dag aanvragen, dus slechts voor de controle van de baby en eventueel moeder, en niet voor het huishouden of iets dergelijks. Misschien niet onbelangrijk om te melden: ik woon alleen."
De vorige keer kreeg ik nog 'kraamzorg' van De Eilanden. Daar heb ik me nu bewust niet aangemeld. Niet omdat de kraamverzorgster niet aardig was, maar omdat ze langs elkaar heen werken. Aidan was al lang en breed begraven, en toen kreeg ik een paar weken voor de uitgerekende datum een brief van Kraamzorg de Eilanden, met het verzoek om familie of vriendinnen proberen te laten helpen (huishouden) in verband met het tekort aan kraamzorg. Niet te geloven...
Het voelde trouwens alsof ik een slaaf voor me had werken. Zij was aan het stofzuigen en me kasten aan het afstoffen, wat ik zelf amper doe, en ik keek toe... Dat voelde helemaal niet goed, en ik was blij als ze na 2 uurtjes weer weg ging. De andere dag toen ze kwam, vroeg ze wat ze moest doen. Ik wist het absoluut niet wat ze kon gaan doen, en vroeg me ook echt af waarom ik kraamzorg had aangevraagd. Hoogst waarschijnlijk ook door mijn moeder. De eerste dag had ze mijn bed al verschoond, en vroeg de tweede dag of ze mijn bed weer moest verschonen. Ik vond het onzin, mijn bed was nog schoon, ik lag er niet heel de dag in te stinken, maar liep gewoon rond of keek tv op de bank. Tja, wat dan... "Zal ik maar een boterham klaarmaken? Of fruit?" "Euhm, ja doe maar, maar ik kan het ook zelf doen hoor!" "Neeee ben je gek, daar ben ik voor! Het is mijn werk!!" Ja dat wel, maar toch.. zat ik weer met een schuldgevoel op de bank pfff...
Ik heb gewoon zo'n sterk voorgevoel (en mijn voorgevoel klopt bijna altijd), dat ik weer zo'n makkelijke en snelle bevalling krijg als van Aidan, en dat ik alles zelf wil (en kan) doen, mezelf kennende, hoe moeilijk het ook zou kunnen gaan. In ieder geval de baby en mezelf verzorgen kan ik gewoon. Het huishouden kan me nu ook meestal gestolen worden haha, zo snel wordt het toch niet vuil. Ach, we zien wel, komt allemaal wel goed!
reacties (0)