'Hoe gaat het nu met je?'

Hoe gaat het nu met je? Wat doe je zoal de hele dag? Hoe nu verder?

Dat zijn de vragen die ik iedere keer te horen krijg. Ik ben blij dat mensen nog steeds geïnteresseerd zijn, alleen steeds dezelfde antwoorden te moeten geven is soms weleens vervelend, daarom schrijf ik nu alles maar weer op.

Met mij gaat het best goed, als ik tenminste wat te doen heb. Ik denk constant aan hem, en niks anders interesseert me. Ik lach wel, maar ben niet gelukkig. Treuren heeft geen zin, want daar krijg ik baby niet mee terug.

's Avonds probeer ik zo laat mogelijk te gaan slapen, kijk tv tot ik mijn ogen echt niet meer open kan houden, zodat ik 's morgens later wakker word. Dan zit ik achter de computer, ga extra lang douchen. Of ik ga naar de begraafplaats, waar ik toch ook nooit langer dan 10 minuten blijf. Alleen maar kijken naar de bloemen, want verder is er niks te zien. Hij moet echt snel een steen krijgen! Boodschappen: zo lang mogelijk rondjes door de supermarkt lopen. Echt vrolijk word ik niet van het idee dat dit nog een kleine 4 maanden zal duren. Volgens mij knoop ik mezelf dan halverwege op, of wie weet neem ik wel een overdosis foliumzuur, de enige pilletjes die ik in huis heb. Van winkelen hou ik niet, anders zou ik de hele dag in de stad kunnen lopen. Al moet ik hoognodig kleren kopen. Mijn oude kleding pas ik niet meer. Heb precies 1 broek (positiekleding!!) waar ook al scheuren in beginnen te komen. Die moet ik om de paar dagen wassen, waardoor ik een paar uur de deur niet uit kan. Mijn truitjes van vorig jaar zitten ook niet echt lekker meer. Zijn te kort nu, waardoor mijn lege slappe buik tevoorschijn komt. Niet echt een aantrekkelijk gezicht natuurlijk. Schoenen zijn ook verschrikkelijk. Heb ik ook precies 1 paar van, dat ik tijdens de laatste maanden van mijn zwangerschap op mijn werk gedragen heb, dus dat ziet er ook niet meer uit. Ik heb zo'n hekel aan kleding of schoenen kopen, dat ik telkens geen zin heb om te gaan. Misschien dat ik morgen toch maar moet...

Gisteren ben ik 'even' bij mijn werk langs geweest. Het was goed om iedereen weer te zien. Het liefst was ik gelijk weer aan het werk gegaan. Als het aan mij zou liggen, was ik zelfs al vorige week begonnen. Thuis zitten is niks voor mij. Zelfs niet als ik doorbetaald krijg.

Het liefst word ik gelijk weer zwanger. Ik had het me niet kunnen voorstellen, maar ik mis het echt. En dan bedoel ik de laatste maanden. Vanaf het moment dat ik wist dat het een gezonde jongen was, tot de laatste controle bij de verloskundige. Toen ik hem voelde, en vooral wanneer ik mijn buik zag bewegen. Hij maakte mij gelukkig, en dat wil ik weer meemaken. Een raar idee, zwanger zijn van een tweede kind. Zoals ik het mezelf nu indenk, zou het volgens mij net lijken of Aidan dan weer bij me is, en niet iemand anders. Zo'n gevoel heb ik steeds als ik eraan denk. Ik kan me ook niet voorstellen dat het geen jongen zou zijn, een tweede.

Als ik een jaar geleden zou weten dat dit zou gebeuren, en ik wist wat ik nu weet, dan nog had ik zwanger willen worden. Het is iets bijzonders, waar ik voorheen erg licht over dacht. Vanuit het niets ontstaat er een heel nieuw mens. Iets unieks, maar toch heel bekend. Het is niet te begrijpen hoe zoiets kan. Je voelt het bewegen. Het begon bij mij met een gevoel alsof er golven door mijn buik gingen. Later voelde het als borrelen en langzaamaan als stootjes of tikjes. Moeilijk uit te leggen.

Tegen een bevalling zag ik jaren op. Het liefst wilde ik een man zijn, zodat ik al 10 kinderen kon hebben zonder pijn. Nu ben ik zo blij dat ik geen man ben, en dit allemaal mee kon maken, en zelfs weer wil voelen. Ja, ik wil graag weer een bevalling meemaken. Nooit durven dromen dat ik dat zou zeggen. Ondanks de 'lichte' pijn is het iets moois. Iets wat je toch echt wel mee moet hebben gemaakt. Als je dan je kind bij je krijgt voel je je alleen maar trots en blij, zelfs met een dood kind voelde ik dat. Hoe moest het dan wel niet zijn geweest als hij zou hebben gehuild en geleefd. Er kan toch niks mooiers zijn dan dat?

Ze zeggen dat een tweede bevalling vaak sneller gaat dan een eerste. Bijna te mooi om waar te zijn, in mijn geval. Als dat zo is, dan wil ik er echt nog 4! Na zo'n makkelijke zwangerschap èn bevalling ben ik nergens meer bang voor!

To be continued....