Graf van Aidan

Vandaag ben ik even bij baby geweest. Wilde zien hoe het er nu uit ziet daar, en omdat hij vandaag een week geleden geboren werd, voelde ik me eigenlijk verplicht om te gaan kijken. Het is er niet veel veranderd na woensdag. Het gat is nu dicht (natuurlijk) en de bloemstukken liggen erop. Sommige nog heel mooi. Verder nog veel te kaal, en daarom wil ik snel een steen laten maken. Aangezien ik hier (gelukkig) geen ervaring mee heb, moet ik eerst even uitzoeken hoe en waar dat moet, en dan ook nog kijken hoe dat daar moet komen. Kan me niet voorstellen dat ik zelf met een bestelde steen onder mijn arm de begraafplaats over moet met schepje en emmer.

Een raar idee dat daar onder de grond mijn kind ligt, in zijn witte kistje. Ben blij dat hij dichtbij is en dat we nu toch in dezelfde stad en wijk 'wonen'. Gelukkig ligt hij lekker zacht en heeft hij zijn knuffelhondje bij hem. Moet er niet aan denken dat hij gecremeerd zou zijn. Vreselijk. Dan is hij in 1x verdwenen. Hij was uit het niets gekomen en is in al die maanden tot een heel mensje uitgegroeid.. Dan mag hij nu ook langzaamaan weer in de natuur overgaan.

Deze week is voorbij gevlogen. Het slechte nieuws, de bevalling, de begrafenis, alles is in nog geen week tijd gebeurd. Het leven gaat verder, hoe moeilijk soms ook. Daarom probeer ik ook maar door te gaan, en uit te kijken naar de dingen die nog zullen komen.

Op 9 juni moet ik om 16.20 uur terug naar het ziekenhuis voor de nacontrole. Hopelijk hebben ze dan ook de uitslagen van de bloedonderzoeken. Aan de ene kant hoop ik dat ze iets vinden, zodat we het misschien een volgende keer kunnen voorkomen. Aan de andere kant hoop ik dat ze niks vinden, omdat dan de kans dat het weer gebeurt zeer klein is, waardoor dit gewoon 'stomme pech' of 'toeval' was.

We zullen het wel zien, ik hou jullie op de hoogte.