3 weken verder...

Het is alweer 3 weken geleden dat ik ben bevallen. Het gaat redelijk goed, alleen verveling maakt mij chagrijnig. Dat is niets nieuws, zo ben ik altijd al geweest. Helaas niets aan te doen. Het enige verschil met normaal is, dat ik nu nergens in ben geinteresseerd. Alleen als het over baby's en zwangerschappen gaat, of iets wat met dood of begraafplaatsen te maken heeft, dan luister ik aandachtig en praat ik mee. Als ik andere baby's of kleine kinderen zie, doet dat me juist goed, terwijl als ik zwangere buiken zie, me dan juist wel slechter voel en dan denk: 'Shit man, ik had nu zelf 38 weken zwanger moeten zijn. Hij had in mijn buik moeten zitten, niet onder de grond in een graf.'

Het enige wat ik nu wil is een baby en ik kan niet snel genoeg weer zwanger worden. Die eerste 6 weken na de bevalling wacht ik niet meer af en zelfs de uitslagen van de bloedtesten en kweekjes niet. Ik neem het risico gewoon, en ga er vanuit dat het pech was, aangezien ik altijd gezond ben geweest en alle controles altijd goed waren. Ook de echo's waren perfect, zelfs die van 18 april kon niet mooier zijn, 11 dagen voor zijn overlijden... Aidan was ook gezond, en ook toen hij geboren was kon je niets aan hem zien wat niet goed was. Voor mijn gevoel heb ik niets meer te verliezen.

Bij niemand zoek ik de schuld, zelfs niet bij mezelf. Ik heb het geaccepteerd en meer kan ik niet doen. Misschien vinden anderen het veel te snel dat ik al aan een volgend kind denk, maar dat boeit mij niet. Dat wil niet zeggen dat ik hem wil vervangen, of hem vergeten ben, want dat zal NOOIT gebeuren. Mocht ik ooit een baby krijgen, dan komt Aidan's naam ook zonder twijfel op de geboortekaartjes te staan als grote broer.

Lichamelijk ben ik er altijd goed aan toe geweest. Tijdens de zwangerschap, en zelfs gelijk erna. Geestelijk ben ik ook sterk, en omdat ik mezelf goed ken, weet ik dat ik niet later alsnog een klap krijg. Ik heb het al lang een plekje gegeven.

Het enige wat ik nog voor hem, en mezelf, kan doen is een mooie grafsteen uitzoeken. Woensdagochtend komt er een adviseur bij mij thuis van Gedenkgroep BV. Hopelijk kan ik dan de perfecte steen uitzoeken en bestellen. Het liefst wil ik een witte, staande steen, met zwarte of donkerblauwe letters. Ook wil ik proberen om zijn eigen hand-en voetafdruk erbij te laten zetten, en waarschijnlijk een foto. Het moet iets moois worden, waar mensen graag naartoe gaan. Een foto wil ik zodat ik echt het gevoel heb dat hij daar ligt, en ik naar hem toe ga.

Van de week heb ik ook gelijk mijn uitvaartverzekering aangepast. Ik had gewoon een basisverzekering, maar nu heb ik tot 4000 euro bijverzekerd. Als ik dan overlijd, kunnen mijn nabestaanden, hopelijk mijn 4 kinderen, wel een (gratis) steen uitzoeken. Ook de rouwkaarten, bloemen en andere bijkomende dingen zijn vanaf nu verzekerd. Niemand hoeft dan voor de kosten op te draaien, en daardoor ben ik na mijn dood niemand tot last. Mensen die denken dat ze nog veel te jong zijn om zich daar mee bezig te houden, vind ik stom. Je kan elk moment dood gaan, en dan zadel je anderen met vragen en kosten op. Niet zomaar anderen, maar je meest dierbaren, zoals je kinderen, partner, ouders of broers en zussen. Ik vind het egoistisch als mensen hun nabestaanden lastig vallen op het moment dat zij het al moeilijk genoeg hebben met hun dood. Probeer maar eens met je verdriet alles snel te regelen als je niet eens weet of die persoon begraven of gecremeerd wilde worden. Hele families kunnen uit elkaar vallen, alleen omdat er ruzies ontstaan door de overleden egoistische persoon die nog niet over zijn dood na wilde denken, omdat hij natuurlijk nog LANG niet zou gaan. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de duizenden euro's die een simpele begrafenis of crematie kost. Als je je kinderen of andere naaste familie lief hebt, dan regel je toch gewoon even een uitvaartverzekering?! Nee, je wordt er echt niet depressief van, en je kan daarna gewoon weer verder met lol maken en van je leven genieten. Van mij is het nu goed geregeld, en precies zoals ik het wil. Het liefst wil ik nog een eigen graf kopen, maar dat kost iets meer dan 3000 euro, dus dat wordt nog even sparen...

Ik hou jullie op de hoogte, en mocht ik weer zwanger zijn dan weet iedereen het gauw genoeg. Tot na de 12 weken wachten met vertellen heeft geen zin, want je ziet maar, het kan altijd fout gaan!